تدوين الگوي مقابلۀ روان‌شناختي بر مبناي روان‌شناسي مثبت‌گرا و ارزيابي تأثير آن بر تاب‌آوري افراد داراي اضطراب كوويد-19

پژوهش حاضر با هدف تدوين الگوي مقابلۀ روان‌شناختي برمبناي روان‌شناسي مثبت‌گرا و ارزيابي تأثير آن بر تاب‌آوري افراد داراي اضطراب كوويد-19 انجام شد. روش پژوهش در بخش كيفي، تحليل مضمون به روش استقرايي و در قسمت كمي نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پيگيري دوماهه بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل افراد داراي اضطراب كوويد-19 شهر تهران در شش‌ماهۀ اول 1400 بود. به‌منظور اجراي پژوهش حاضر 35 نفر داراي اضطراب كوويد-19 به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. افراد حاضر در گروه آزمايش مداخلۀ حاضر (10 جلسه) را طي يك ماه و نيم دريافت كردند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس اضطراب كرونا ويروس (CDAS) و پرسشنامۀ تاب‌آوري (RQ) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوۀ تحليل واريانس آميخته با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS-23 تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد الگوي مقابلۀ روان‌شناختي بر مبناي روان‌شناسي مثبت‌گرا از نظر متخصصان داراي روايي محتوايي كافي است. همچنين اين مداخله بر تاب‌آوري افراد داراي اضطراب كوويد-19 تأثير داشته است (0001 P). براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، الگوي مقابلۀ روان‌شناختي بر مبناي روان‌شناسي مثبت‌گرا با توجه به توانمندي‌ها و نقاط مثبت، ترويج نوع‌دوستي و مهرورزي به ديگران، اداي سپاسگزاري و شكرگزاري و شكل‌دهي اميد و خوش‌بيني مي‌تواند روشي كارآمد براي بهبود تاب‌آوري افراد داراي اضطراب كوويد-19 محسوب شود.