تحليل و ارزيابي معيارهاي فني مرتبط با آزمايشات ميداني حفاظ هاي بتني جاده اي

تصادفات در هنگام انحراف وسيله نقليه از جاده ها، به ويژه در جاده هاي پرسرعت خارج از شهر، اگر كناره هاي جاده ها بي حفاظ باشند، شديد خواهند بود و سرنشينان وسايل نقليه منحرف شده را در معرض خطر آسيب ديدگي بيش از حد قرار مي دهد. ناديده گرفتن شرايط كناره هاي جاده، همراه با عدم برخورداري از ايمني مناسب، منجر به بروز تصادفات ناخواسته، بخصوص صدمات شديد و مرگ و ميرهاي مكرر ناشي از برخورد بين وسايل نقليه با عوارض حاشيه جاده ها و وسايل نقليه جهت مخالف مي شود و اين مهم در تمام كشورهاي جهان وجود دارد. بنابراين استفاده از حفاظ هاي ايمني جاده در طي چند سال گذشته گسترش يافته است و عملكرد ساختاري اين حفاظ هاي ايمني جاده اي مي تواند به بهترين شكل از طريق آزمايش تصادف كامل انجام شود. در حال حاضر حفاظ هاي ايمني مطابق با استانداردهاي رايج CEN وMASHNCHRP 350 براي سطوح مختلف عملكردي طراحي مي شوند. در اين مقاله، معيارها و تفاوتهاي استاندارد هاي مذكور در انجام آزمايش تصادف، مورد ارزيابي و بررسي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق محدود نشان مي دهد كه علي رغم اينكه در اين استانداردها، معيارها در روند انجام آزمايش ها، دستيابي به داده ها و ارزيابي عملكرد ها يكسان است، اما اين استانداردها جهت استفاده به عنوان يك استاندارد واحد، بسيار متفاوت هستند و نيازمند طراحي آزمايش هاي تكميلي جهت حل اختلاف مي باشند و عملكرد ضمن خدمت آنها نيز بايد در نظر گرفته شود.