بررسي تحليلي معيار و مصاديق نص جلي و خفي در كلام اماميه

در كتاب‌هاي كلامي، يكي از مباحث مطرح‌شده در بحث امامت، اصطلاح «نص جلي» و «نص خفي» است. اين دو اصطلاح كه در ذيل مسئلة راه‌هاي تعيين امام مورد بحث قرار مي‌گيرد، در آثار كلامي فرق مختلف، اعم از معتزله، اشاعره، زيديه و اماميه مطرح شده است. در بين فرق مختلف اسلامي، تنها متكلمان اماميه‌اند كه معتقدند اميرمؤمنان(ع)، هم با نص جلي و هم با نص خفي به‌عنوان جانشين بلافصل پيامبر(ص) تعيين شده است. اين مقاله با روش تحليلي ـ كتابخانه‌اي، ضمن اشاره به معيار نص جلي و نص خفي از ديدگاه متكلمان اماميه، دلايل آنها بر اثبات اين اعتقاد را تبيين مي‌كند و به اشكالات مخالفان اين عقيده پاسخ مي‌دهد. در پايان، ضمن انتخاب معيار منتخب براي نص جلي و نص خفي، اثبات خواهد شد كه برخلاف نظر بيشتر متكلمان، حديث غدير از مصاديق نص جلي است، نه نص خفي.