مقايسه اثربخشي مشاوره گروهي آدلري و هيجان‌مدار بر تاب‌آوري زنان داراي تعارض زناشويي

اهداف از عوامل اصلي بسياري از ناكارآمدي و آسيب شناسي رواني در خانواده ها تعارض است يكي از مهارتهايي كه ميتواند به زوجين براي افزايش سازگاري و حل مشكلات كمك كند تاب آوري است. از اين رو پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مداخله آدلري و هيجان مدار بر تاب آوري زنان داراي تعارض زناشويي انجام پذيرفت. مواد و روشها روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري ۳ ماهه بود. گروه آزمايش اول تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقيقهاي مداخله آدلري و گروه آزمايش دوم تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقيقهاي درمان هيجان مدار قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكردند براي جمع آوري دادهها از پرسش نامه هاي تعارضات زناشويي ثنايي ذاكر و همكاران (۱۳۸۷) و مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. تحليل دادهها نيز با استفاده از آزمونهاي تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني به كمك نرم افزار 24 SPSS انجام شد. يافته ها: بررسيهاي جمعيت شناختي بر ۶۰ نمونه مورد مطالعه نشان داد؛ ميزان آماره F به دست آمده حاصل از مقايسه فراواني هاي سه گروه در متغير سن (۰۳۷۴ (F) از لحاظ آماري معنادار نبود (۰۶۸۹ P) و اين نتيجه نشان دهنده همتا بودن سه گروه از نظر سن بود نتايج نشان داد هر دو درمان مذكور در مرحله پس آزمون و پيگيري نسبت به گروه كنترل اثربخشي معناداري در سطح توان آماري ۹۹۹ بر افزايش تاب آوري داشت (۰/۰۰۱=p-value). افزون بر اين نتايج آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد كه مداخله آدلري اثربخشي بيشتري بر افزايش تاب آوري در همان سطح توان آماري ۰/۹۹۹ داشت (۰/۰۰۱=p-value). نتيجه گيري مداخله آدلري با تأكيد بر كسب بينش منجر به تغيير رفتار زنان با تعارضات زناشويي ميگردد. اين تغيير در برگيرنده رفتارهاي ساده برآمده از يادگيريهاي مشاهده اي تقليدها و رفتارهاي پيچيده همانند شيوه زندگي است. پس كاربست مداخله آدلري با بالا بردن كنش همكاري و دگرگوني روشهاي سازش نايافته ميتواند تاب آوري زنان داراي تعارضات زناشويي زوجين را افزايش دهد.