بررسي سطح دانش پزشكان خانواده در مورد بيماري كم‌كاري تيروئيد و عوامل موثر بر آن در سال 1400 در شهر شيراز

مقدمه: اختلال عملكردي تيروئيد، يك بيماري مهم و شايع اندوكرين مي‌باشد. هدف ما در اين مطالعه بررسي دانش پزشكان خانواده را در مورد كم‌كاري تيروئيد و عوامل موثر بر آن  است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي-تحليلي، سطح دانش180 پزشك خانواده شاغل در دو مركز بهداشت شهري شيراز درباره بيماري كمكاري تيروئيد را در سال 1400 بررسي مي كند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از يك پرسش‌نامه‌ محقق ساخته حاوي چهار حيطه ي غربالگري، تشخيص، درمان و ارجاع انجام شد. روايي و پايايي پرسش‌نامه در مطالعه اي مقدماتي تاييد گرديد. يافته ها: از 180 پزشك شركت‌كننده 150 نفر پرسش‌نامه را تكميل كردند. ميانگين نمره كل 2±15/7 از 22 بود. ميانگين نمره كل در حيطه هاي غربالگري، تشخيص، درمان و ارجاع به ترتيب 0/8±3/2، 0/8±2/3، 1/4±6/6 و 0/6±3/5 بدست آمد. كمتر از 50% از پزشكان به پنج سوال از 22 سوال، پاسخ صحيح دادند. تنها عامل موثر بر نمره؛ سن پزشك بود كه ارتباط منفي معني‌داري با نمره پرسش‌نامه داشت. نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد اگرچه در حيطه هاي غربالگري، تشخيص و ارجاع دانش پزشكان خانواده قابل قبول است اما دانش آن ها در حيطه ي درمان كفايت نمي كند. استفاده از راهنماي باليني كشوري مبتني بر شواهد و به روز رساني آن در فواصل معين، با تمركز بر عملكرد پزشك خانواده، مي‌تواند راه موثري براي بهبود دانش و عملكرد ايشان باشد. هم‌چنين برنامه‌ريزي هدفمند جهت بازآموزي براي بهبود عملكرد پيشنهاد مي شود.