پتانسيل‌سنجي خشك‌سالي با استفاده از شاخص‌هاي سنجش از دور و شبكۀ عصبي مصنوعي (مطالعۀ موردي: استان كرمانشاه)

خشكسالي، يك دورۀ ممتد كمبود بارش است كه موجب بروز خسارت و كاهش عملكرد در محصولات زراعي مي‏شود و بر كيفيت و كميت منابع آب و كشاورزي منطقه تأثير مستقيم دارد. فناوري سنجش ‏از دور با تلفيق سيستم اطلاعات جغرافيايي (ساج) و با ايجاد امكان دسترسي، پردازش و تفسير داده‏هاي مكاني، امكان پايش مطلوب‏تر خشكسالي را فراهم كرده است. هدف اين مطالعه، تعيين مناسب‏ترين شاخص‏هاي سنجش‏ از ‏دوري و ارائۀ يك نمايۀ تركيبي مبتني بر روش هوشمند شبكۀ عصبي مصنوعي و درنهايت، استخراج نقشۀ پتانسيل خشكسالي است. بر اساس نتايج، بهترين شاخص‏هاي سنجش‏ از دور جهت تعيين ميزان ريسك بيابان‏زايي در منطقه، شاخص‏هاي پوشش گياهي، ميزان بارش و دماي سطح زمين هستند. نتايج بر اساس مقادير شاخص بارش استانداردشده (SPI) به‏دست‏آمده از ايستگاه‏هاي هواشناسي ارزيابي شدند. بر اين اساس، مقدار دقت نتايج روش رگرسيون چندمتغيره، R^2=0.62 و شبكۀ عصبي پرسپترون چندلايه R^2=0.91 به دست آمد. بنابراين، روش شبكۀ عصبي پرسپترون چندلايه از روش رگرسيون چندمتغيره براي ايجاد يك شاخص تركيبي خشكسالي توانايي بسيار بيشتري دارد. بر اساس نتايج، در بيشتر مناطق استان كرمانشاه پتانسيل بروز خشكسالي ماهانه وجود دارد. همچنين، پتانسيل خشكسالي سالانه، در مناطق شرقي استان بيشتر مشاهده مي‏شود. اسلام‏آباد، سنقر و تا حدودي هرسين، شهرستان‏هاي داراي خطر پايين وقوع خشكسالي هستند.