بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي زندگي بر مسئوليت پذيري نوجوانان دختر تك والد مدارس دبيرستان شهرستان اروميه

پيش‌زمينه و هدف: نوجواني يكي از مهم‌ترين و پر ارزش‌ترين دوران زندگي هر فرد محسوب مي‌شود، زيرا سر آغاز دگرگوني‌هاي جسمي و رواني است. با اينحال، جدايي از يك والد به هر طريقي مي‌تواند چهارچوب خانواده را به هم بريزد و التهاب اين دوران را بيشتر كند. از طرفي از طريق خانواده است كه نوجوان ياد مي‌گيرد چگونه به جامعه پيرامون خود سامان دهد و مسئوليت اعمال خويش را به عهده بگيرد و به نظر مي‌رسد تك والد بودن مي‌تواند موجب بروز اختلال در روند مسئوليت پذيري نوجوانان شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت‌هاي زندگي بر مسئوليت پذيري نوجوانان دختر تك والد انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود كه در سال 1400 بر روي 100 نوجوان دختر تك والد 18-15 سال صورت گرفت. در اين مطالعه، نمونه‎گيري چند مرحله‌اي و تخصيص دو گروه به روش كنترل و مداخله به روش تصادفي انجام شد. مشاركت كنندگان واجد شرايط ورود به مطالعه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه مسئوليت پذيري نوجوانان را در دو گروه كنترل و مداخله در شروع مطالعه، پس از مداخله و 6-4 هفته بعد از پايان مداخله تكميل كردند. جلسات آموزش به شكل مجازي و به صورت گروهي در بستر اسكاي روم به مدت 90-60 دقيقه انجام شد. تعداد افراد هر گروه شامل 10-6 نفر و تعداد جلسات آموزش گروهي، 10 جلسه و فاصله برگزاري جلسات يك هفته بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي مستقل وآناليز واريانس با آزمون‌هاي تكراري و به كمك نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزيه و تحليل شد. سطح معني داري 0.05 P در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج، بيانگر تفاوت آماري معناداري بين ميانگين نمره مسئوليت پذيري نوجوانان دختر در دو گروه مداخله و كنترل، پس از پايان مداخله بود (0.001P ). بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، آموزش مهارت‌هاي زندگي مي‌تواند باعث افزايش مسئوليت پذيري آنان گردد. با توجه به اهميت مسئوليت پذيري براي رشد و سلامت فردي، تحصيلي و اجتماعي دانش آموزان و نهايتاً پيشرفت جامعه، آموزش مهارت‌هاي زندگي در نوجوانان دختر تك والد توصيه مي‌شود.