مطالعه‌ي آزمايشگاهي راندمان افزايش اكسيژن محلول آب در سازه‌هاي كنترل تراز بستر سطح شيب‌دار در رژيم جريان شبه‌يكنواخت

غلظت اكسيژن محلول آب يكي از مهم‌ترين پارامترهاي كيفي آب بوده و نقش مهمي در بهبود شرايط زيست محيطي رودخانه‌ها و نيز فرايندهاي حذف آهن و منگنز از آب شرب در تصفيه‌خانه‌ها دارد. در تحقيق حاضر، راندمان اكسيژن محلول آب در پايين‌دست سازه كنترل تراز بستر سطح شيب‌دار با شيب‌هاي 1:3، 1:5 و 1:7 براي شرايط بستر صاف و زبر به صورت آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش‌ها براي دامنه وسيعي از دبي جريان، شرايط پرش هيدروليكي آزاد و مستغرق، چيدمان‌هاي مختلف زبري با اندازه‌ متوسط مقياس و غلظت‌هاي مختلف اكسيژن محلول در بالادست سازه انجام شد. بررسي نتايج نشان داد كه در سازه كنترل تراز بستر سطح شيب‌دار با شيب 1:3، ايجاد زبري متوسط مقياس با چيدمان‌هاي مختلف، راندمان غلظت اكسيژن محلول (Ef) را نسبت به شرايط بدون اعمال زبري در شرايط پرش هيدروليكي مستغرق 8 درصد بهبود بخشيد ولي با تغيير پرش هيدروليكي به آزاد عملكرد اين سازه‌ها 3 درصد كاهش يافت. مقايسه نتايج حاكي از آن است كه با تغيير شيب سازه به 1:5، ايجاد زبري متوسط مقياس با چيدمان‌هاي مختلف، در شرايط پرش هيدروليكي مستغرق افزايش 6 درصدي در مقدار راندمان غلظت اكسيژن محلول نسبت به شرايط بدون اعمال زبري مشاهده گرديد ولي با تغيير پرش هيدروليكي به آزاد عملكرد اين سازه‌ها 14 درصد كاهش يافت. با تغيير شيب سازه كنترل تراز بستر سطح شيب‌دار به 1:7 و ايجاد زبري مقدار راندمان غلظت اكسيژن محلول را براي موقعيت‌هاي پرش هيدروليكي مستغرق و آزاد، به ترتيب 7 و 3 درصد نسبت به شرايط بدون زبري بهبود يافت.