كليدواژه :
كيفيت آب زيرزميني , دشت بردسير , كيفيت آب , شاخص WQI , شاخصCCME
چكيده فارسي :
شاخص كيفيت آب بخش اساسي سيستم مديريت منابع آب است كه از آن به‌عنوان مقياس عددي براي ارزيابي و طبقه‌بندي كيفيت‌آب براي مصارف مختلف استفاده مي‌شود. پژوهش حاضر متمركز بر كاربرد شاخص‌هاي كيفيت‌آب Water Quality Index (WQI) و Canadian Council of Ministers of the Environment Water (CCME) جهت بررسي كيفيت‌آب‌زيرزميني دشت بردسير براي مصارف آشاميدني و كشاورزي مطابق استانداردهاي Food and Agricultural Organization (FAO) ،World Health Organization (WHO) و Bureau of Indian Standards (BIS) انجام شده‌است. در اين پژوهش20 چاه نمونه‌برداري براي دوسال آبي (98 1396) نمونه برداري گرديد. پارامترهاي كيفي مورد بررسي در اين مطالعه عبارتند از (EC, HCO3 , Ca2+, Mg2+, Na+, TDS, TH, SO42 , Cl , pH) مي‌باشند. نمونه‌ي آب زيرزميني در هر شاخص به پنج طبقه از عالي تا غيرقابل آشاميدن طبقه‌بندي شدند. طبق نتايج بدست آمده در سال (97 1396) ميانگين شاخص WQI مطابق استاندارد WHO برابر با 6.027 و طبق استاندارد FAO برابر با 2.261 برآورد گرديد؛ همچنين ميانگين نتايج شاخص CCME طبق استاندارد FAO برابر با 79.186 و طبق استاندارد BIS برابر 64.429 برآورد گرديد. بر همين اساس نتايج بدست آمده در سال (98- 1397) نشان مي‌دهد شاخص WQI طبق استاندارد WHOبرابر با 6.905 و طبق استاندارد FAO برابر با3.130 محاسبه گرديد؛ همچنين ميانگين نتايج شاخص CCME طبق استاندارد FAO برابر با 81.966 و طبق استاندارد BIS برابر با 64.297 محاسبه گرديد. بطور كلي نتايج بيانگر آن است كه در شاخص WQI طبق استاندارد WHO, FAO كيفيت آب زيرزميني تمام چاه‌هاي نمونه برداري شده در طبقه عالي قرار گرفتند و در شاخص CCME طبق استاندارد FAO, BIS كيفيت آب زيرزميني اكثر چاه‌‌‌‌‌ها در طبقه عالي قرار دارند و فقط تعداد كمي در طبقه غير قابل آشاميدن هستند كه در بخش نتايج بصورت كامل شرح داده شده است.
