رهنمودهاي استفاده مجدد از فاضلاب در مصارف غير شرب شهري

دسترسي به آب شرب و بهداشتي يكي از شاخص‌هاي مهم و ضروري توسعه شهرنشيني و رفاه اجتماعي است. آب به عنوان محور توسعه پايدار بوده كه در طبيعت همانند انرژي، نه خلق مي‌گردد و نه از بين مي‌رود بلكه از يك شكل به شكل ديگر تبديل مي‌شود. با افزايش جمعيت جهان و همچنين رشد جوامع، آب و مصرف آن اهميت يافته است. بحران آب يكي از چالش هاي پيش روي جهان امروز است. با توجه به توسعه شهرها و افزايش سرانه مصرف آب، حجم زيادي از فاضلاب توليد مي‌شود. استفاده صحيح از اين منبع عظيم آب در مصارف غير شرب شهري، علاوه بر حفظ منابع آب آشاميدني، از آلودگي محيط نيز جلوگيري مي‌كند. استفاده مجدد از فاضلاب تصفيه شده جهت مصارف مختلف غير شرب شهري مطابق با استانداردهاي زيست محيطي به عنوان يك راهكار پايدار در راستاي مديريت بهينه مصرف آب در كشور حائز اهميت است. پژوهش حاضر يك مطالعه‌ي مروري است كه داده‌هاي آن از طريق مطالعات كتابخانه‌اي به دست آمده است. هدف از اين مطالعه بحث در رابطه با منابع و انواع مصارف غير شرب شهري، رهنمودهاي خطوط توزيع، پارامترهاي كيفي آب و ميزان تصفيه لازم براي استفاده مجدد از فاضلاب براي مصارف غيرشرب شهري و همچنين جنبه ‌هاي فرهنگي– اجتماعي اسفاده مجدد از فاضلاب مي‌باشد. در نهايت اشاره به اين حقيقت كه ايران به عنوان يكي از كشورهاي خاورميانه با كمبود منابع آب تجديدشونده مواجه بوده و در آستانه بحران آب قرار دارد. از اين‌رو، مديريت صحيح منابع آب، استفاده بهينه از منابع تجديدپذير، رعايت الگوي مصرف، استفاده از آب هاي غير متعارف و پساب حاصل از تصفيه فاضلاب در مصارف غير شرب ازجمله، آبياري فضاي سبز، فلاش تانك توالت‌ها، ساختمان سازي، تهويه مطبوع، اطفاي حريق و غيره امري ضروري مي‌باشد.