ارزيابي اثرات توسعه‌ي گردشگري بر محيط‌زيست شهري (مطالعه موردي: كلان‌شهر تبريز)

صنعت گردشگري به‌عنوان يكي از مهم‌ترين پديده‌هاي هزاره‌ي سوم محسوب مي‌شود و در بسياري از كشورهاي جهان، به يكي از پيچيده‌ترين كسب‌وكارهاي بشري تبديل شده است. توسعه‌ي اين صنعت به‌عنوان فعاليتي چندوجهي داراي كاركردها و اثرات مثبت و منفي گوناگون ازجمله زيست‌محيطي مي‌باشد. با توجه به اثرات زيست‌محيطي توسعه‌ي گردشگري به‌ويژه در شهرها، هدف از تحقيق حاضر ارزيابي اثرات مثبت و منفي توسعه‌ي گردشگري بر محيط‌زيست شهري تبريز مي‌باشد. در اين راستا، روش تحقيق از منظر هدف كاربردي و از منظر ماهيت تحليلي اكتشافي بوده كه به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون‌هاي تي تك‌نمونه‌اي و فريدمن و مدل تحليل عاملي استفاده شده است. همچنين جامعه‌ي آماري تحقيق شامل متخصصان و نخبگان حوزه‌ي گردشگري تبريز مي‌باشد كه با توجه به مشخص نبودن تعداد جامعه‌ي آماري، بر اساس فرمول كوهن 90 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعيين گرديده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه بيشترين تأثيرات مثبت ناشي از توسعه‌ي گردشگري در كلان‌شهر تبريز متعلق به متغيرهاي بهسازي محيط‌زيست و چشم‌اندازهاي طبيعي، ترويج حساسيت و آگاهي نسبت به سيستم‌هاي اكولوژيكي و افزايش آگاهي‌هاي زيست‌محيطي و ارتقاء كيفيت محيطي و اكولوژيكي مي‌باشد. همچنين اثرات منفي زيست‌محيطي ناشي از توسعه‌ي گردشگري كلان‌شهر تبريز نيز در 4 عامل اصلي تخريب محيط‌زيست، آلودگي‌هاي محيطي، تخريب مناظر انسان‌ساخت و آسيب‌رساني به اكوسيستم‌ها به ترتيب با مقدار ويژه‌ي 7/567، 4/651، 3/871، 2/119 مي‌باشد.