بازآفريني بافت‌ تاريخي شهري با رويكرد توسعه گردشگري مطالعه موردي: منطقه هفت شهرداري مشهد

بافت‌هاي تاريخي شهرها كه در اغلب موارد هسته اوليه و اصلي هر شهري را تشكيل مي دهند، نمايشگر تمدن و فرهنگ گذشته شهرها مي باشد و نقش اساسي در جذب گردشگر در اين مناطق دارند توجه و بازآفريني آن‌ها به‌منظور توسعه و پيشرفت در زمينه گردشگري در آن‌ها از اهميت زيادي برخوردار است. هدف تحقيق حاضر، بررسي ميزان تأثير بازآفريني بناها و بافت‌هاي تاريخي منطقه هفت مشهد، بر توسعه گردشگري در اين منطقه است. روش تحقيق توصيفي – تحليل بوده و ابزار اصلي جمع‌آوري داده ها پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري در پژوهش حاضر ساكنين منطقه هفت شهر مشهد مي باشند كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 384 نفر به‌عنوان نمونه آماري تعيين شد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، عوامل ساماندهي و تبديل فضاهاي بي‌دفاع ( با رتبه 28.54)، رضايتمندي از عدم وجود آلودگي زيست‌محيطي (با رتبه 26.80)، وجود ساخت‌وسازهاي جديد منطبق با الگوهاي معماري بومي و سنتي (با رتبه 26.78)، ايجاد نمايشگاه‌هاي غذاهاي محلي (با رتبه 26.58)، داراي بالاترين رتبه و شاخص ارتقاي كيفيت عرضه محصولات و امكانات خريد و تنوع انتخاب (با رتبه 17.81) داراي پايين‌ترين رتبه، تأثيرگذار بر توسعه گردشگري در منطقه هفت مي باشد. درنهايت نتايج تحقيق در خصوص منطقه هفت شهر مشهد نشان داد كه احيا و بازآفريني بافت و بناهاي تاريخي آن، از الزامي‌ترين زيرساخت‌ها براي توسعه گردشگري هستند و براي رسيدن به توسعه گردشگري در بافت‌ تاريخي منطقه هفت مشهد، نياز به برنامه‌هاي بلندمدت با اولويت تأمين زيرساخت‌ها و تغيير ديدگاه‌هاي كوتاه‌مدت مديريت شهري مي باشد.