پيش‌بيني حساسيت فرسايش خندقي و مخاطرات آن در حوضۀ آبخيز كلوچه بيجار با استفاده از مدل‌هاي پيش‌بيني‌كنندۀ مكاني

هدف اين پژوهش، پيش‌بيني مكاني حساسيت فرسايش خندقي در حوضۀ آبخيز كلوچه بيجار در استان كردستان است. به اين منظور، ابتدا 950 رأس خندق (هدكت) با نسبت 70 به 30 تفكيك و شناسايي شد. سپس بيست عامل مؤثر بر توسعۀ فرسايش خندقي در منطقه شامل درجۀ شيب، جهت شيب، ارتفاع از سطح دريا، انحناي عرضي شيب، انحناي طولي شيب، شاخص رطوبت توپوگرافي، شاخص توان آبراهه، شاخص حمل رسوب، ليتولوژي، كاربري اراضي، بارندگي، فاصله از جاده، تراكم جاده، فاصله از گسل، تراكم گسل، فاصله از آبراهه، تراكم آبراهه، گروه هيدرولوژيكي خاك، ژئومورفولوژي و نفوذپذيري نسبي در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي تهيه و رقومي شدند. در اين تحقيق از دو مدل رگرسيون لجستيك و منطق فازي استفاده شد. براي تعيين صحت نقشه‌هاي نهايي از درصد مساحت زير منحني (AUC) بهره گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه فاكتورهاي فاصله از رودخانه، تراكم رودخانه و درجۀ شيب به‌ترتيب بيشترين تأثير را در فرسايش خندقي داشتند. نتايج اعتبارسنجي مدل‌ها براساس داده‌هاي صحت‌سنجي نيز نشان داد كه مدل رگرسيون لجستيك (AUC=0.876) نسبت به مدل منطق فازي (AUC=0.815) در شناسايي مناطق مستعد به ايجاد فرسايش خندقي داراي قدرت پيش‌بيني بيشتري بوده است.