بازنگري بهره‌گيري از فضاي شهر تهران در جريان رويدادهاي معاصر (بررسي موردي انقلاب مشروطه)

تحرك‌هاي اجتماعي، نقطه بر هم خوردن نظام ديرپاي روابط درون فضا و دگرگوني آن از بعد معنايي و توليد فضاهاي جديد است. ازاين‌رو پژوهش حاضر بر يافتن نحوه دگرديسي فضا در يكي از مهم‌ترين تحركات اجتماعي معاصر يعني انقلاب مشروطه در دوران قاجاريه مي‌پردازد و قصد دارد تا نشان دهد كه كنش متقابل ميان امر اجتماعي/ فضايي چگونه منجر به تغيير مفهوم فضايي شهر تهران در آن دوره شده است. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه ميان فضاي شهري و رخدادهاي انقلاب مشروطه و دگرگوني نمادين فضاهاي شهري ناشي از اين كنش اجتماعي است. روش پژوهش حاضر تاريخي و توصيفي- تحليلي و شيوه گردآوري مطالب به شيوه كتابخانه‌اي (اسنادي) و ميداني (بازديد از بناها) بوده است. نتايج پژوهش نشانگر آن است كه در انقلاب مشروطه، سه مرحله مختلف از مصرف، توليد و مقابله فضايي قابل مشاهده است. در مرحله اول، رويدادها در كالبد فضايي كه از منظر تاريخي مشروع محسوب مي‌شوند، آغاز و در ادامه كنش اجتماعي به خلق و بازنمايي فضاهاي خود اقدام مي‌‌كنند و فضاهاي روزمره به جزئي از يك نظام نمادين جديد فضاي شهري بدل مي‌‌شوند و در مرحله سوم انقلاب با دگرديسي مفهوم فضايي، تغيير معناي نمادين فضاهاي از پيش موجود و تلاش براي تصرف فضاهاي تعيين‌يافته با هدف مقابله گروه‌هاي درگير در انقلاب روبرو هستيم.