ساز و كار مطلوب وضع الزامات حقوقي در شرايط اضطراري مبتني بر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران ساز و كار مواجهه با شرايط اضطراري در دو اصل 79 و 176 تعبيه شده است كه در نگرش اوليه ساز و كار مندرج در آن‌ها براي وضع الزامات حقوقي در موازات يكديگر به نظر مي‌رسد. از آنجا كه وجود دو ساز و كار موازي در برخورد با شرايط اضطراري و عدم پيش‌بيني ضابطه و چارچوب مشخص، موجب بلاتكليفي نظام تصميم‌گيري كشور در شرايط اضطراري مي‌گردد، تعيين نحوه تعامل اين دو ساز و كار در مواجهه با شرايط اضطراري به‌ منظور اجرايي‌سازي حداكثري قانون اساسي ضروري به نظر مي‌رسد؛ چرا كه نگرش نظام‌مند به قانون اساسي اقتضاي ارائه تفسيري كل‌نگر مبتني بر هر دو اصل فوق‌الذكر را دارد. لذا اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي درصدد پاسخ به اين سؤال بوده است كه «ساز و كار مطلوب مقرره‌گذاري در شرايط اضطراري مبتني بر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران چيست؟» و در راستاي ارائه ساز و كار مطلوب در اين زمينه، ضمن مطالعه موردي تصميم‌گيري در موضوع كرونا به عنوان آخرين جلوه‌گاه شرايط اضطراري در نظام حقوقي ايران، اقدام به پيشنهاد ساز و كار مطلوب چهار مرحله‌اي به ‌منظور كاربست صحيح تفسير اين دو اصل در نظام حكمراني كشور در مواجهه حاكميتي با شرايط اضطراري نموده است.