بررسي تاثير شبكه‌هاي اجتماعي محلي بر امنيت جامعوي در شهر تهران

زندگي جمعي از نيازهاي انسان و شبكه‌هاي اجتماعي محلي (با گونه ها ي متفاوت) و امنيت جامعوي از عناصر بقاء جامعه است. در سايه امنيت، استعدادها رشد و توانمندسازي افراد و گروه‌ها تحقق مي‌يابد. مي‌توان گفت امنيت جامعوي تاثيرگذارند، بررسي اين تاثير هدف اصلي مي باشد. پژوهش از نظر هدف؛ كاربردي، ماهيت داده ها؛ كمي، تكنيك؛ توصيفي-همبستگي و پيمايشي، سوالات علي-تبييني است. دادهها با ابزار پرسشنامه و ادبيات با فيش برداري گردآوري و اعتبار صوري، پيش آزمون غيررسمي و رسمي انجام شد. از 8،154،000 نفر جامعه آماري، تعداد 390 نفر حجم نمونه از طريق نمونه‌گيري احتمالي، با روش نمونه‌گيري مختلط، انتخاب، در چند مرحله نمونه‌گيري اتفاقي ساده با كوكران و جدول مورگان تعيين گشت. براي بررسي روائي سازه پرسشنامه، از آزمون تحليل عاملي استفاده شد و پرسشنامه روائي كلي داشت. براساس آلفاي كرونباخ گويه‌ها پايائي لازم داشتند. براي بيان اثر متغيرها (شبكه‌هاي اجتماعي محلي، انواع حمايت، بده بستان و امنيت جامعوي) بر يكديگر و داده‌هاي مرتبط با پرسشنامه، از نرم‌افزار اس. پي. اس. اس از آمار استنباطي و توصيفي، تحليل و استفاده شد. در نتيجه متغير شبكه‌هاي اجتماعي محلي با امنيت جامعوي، شبكه‌هاي اجتماعي محلي با انواع حمايت، حمايت با امنيت جامعوي رابطه دارد ولي شبكه‌هاي اجتماعي محلي با بده بستان، بده بستان با امنيت جامعوي رابطه ندارد. بنابراين با گسترش ارتباط در شبكه‌هاي اجتماعي محلي، تقويت آن و ارائه انواع حمايت(مصاحبتي و مشورتي، عاطفي، خدماتي، مالي و اطلاعاتي)، امنيت جامعوي (در ابعاد چهارگانه جاني، شغلي، عاطفي و اخلاقي) ارتقاء مي‌يابد.