تحليل چگونگي سالم سازي فضاهاي عمومي شهري براي كاهش تمايلات تخريب گرايانه

زمينه و هدف: الگوهاي رفتاري افراد در فضاهاي عمومي شهر برگرفته از چگونگي نقش مكان و موقعيت مكاني مي باشد. به عبارتي مكان القا كننده نوع رفتار و كنش هاي انسان در فضا مي باشد. تمايلات تخريب گرايانه به عنوان زير مجموعه اي از جرم، ناشي از شرايط فردي و شخصيتي مي باشد كه در مكان هاي خاص نمود بيروني پيدا مي كنند. روش بررسي: با توجه به مطالعات پيشين شاخص هايي به عنوان مهم ترين عوامل مكاني و بيروني موثر بر رفتارهاي تخريب گرايانه در فضاهاي عمومي شهري، در نظر گرفته شده است. روش تحقيق توصيفي، تحليلي مي باشد كه به روش همبستگي، به بررسي نسبت متغير ها پرداخته شده است. نمونه مطالعه بخشي از فضاهاي عمومي شهري منطقه دو شهر همدان كه به طور عمده پيرامون كاربري هاي آموزشي پسرانه, رده سني 15تا 25، از نظر جنسيت پسران و مردان و طبقه، درآمد و پايگاه اجتماعي در سطح پايين جامعه هستند، انتخاب شده است. گردآوري داده ها از طريق مشاهدات ميداني عيني و توزيع پرسش نامه مي باشد.جامعه آماري در توزيع پرسشنامه بر اساس فرمول كوكران با توجه به جمعيت منطقه مورد مطالعه مي باشد. و در برداشت هاي ميداني عيني فضاهاي عمومي شهري پيرامون كاربري هاي آموزشي پسرانه منطقه دو همدان  مي باشد. در نرم افزار   spss ، از طريق تحليل عامل اثباتي در ميان شاخص هاي انتخابي موثر ترين شاخص انتخاب و از طريق تحليل رگرسيوني ميزان اثر بخشي هر يك از عوامل مشخص شده است. يافته ها: در ميان شاخص هاي مورد بررسي، ميزان محصوريت و مراقبت و نگهداري در فضاهاي عمومي شهري, بيش ترين نقش بر ميزان تمايلات تخريب گرايانه و در نتيجه ميزان وقوع  رفتارهاي تخريب كارانه را دارد. بحث و نتيجه گيري: مي توان عنوان كرد نتايج حاصل از يافته هاي اين تحقيق با انتظارات نظري و پيشينه پژوهشي مقاله مطابقت دارد. و با تغيير در شاخص هاي مكاني مورد نظر كنترل و تعديل رفتارهاي تخريب گرايانه در فضاهاي عمومي شهري امكان پذير مي شود.