بررسي شاخص‌هاي رضايت‌مندي شهروندان از امكانات رفاهي پارك‌ها و فضاهاي سبز شهر تهران با استفاده از روش تاپسيس و تجزيه خوشه‌اي

زمينه و هدف: با افزايش جمعيت و گسترش شهرنشيني، انسانها به تدريج از طبيعت دور شده و تراكم بيش ازحد جمعيت و ايجاد محيط هاي انسان ساخت، نيازهاي زيست محيطي، جسمي و روحي انسان را بيشتر بروز داده است. براي رفع اين نيازها، انسان شهرنشين اقدام به ايجاد پاركها در داخل شهرها كرده است. هدف تحقيق حاضر اولويت بندي شاخص هاي رضايت مندي شهروندان از پارك ها و فضاهاي سبز شهري با استفاده از مدل تاپسيس در پارك هاي شهر تهران است. روش بررسي: روش انجام پژوهش به صورت توصيفي، تحليلي و پيمايشي بوده است. اطلاعات به صورت تكميل پرسشنامه توسط مراجعان به پارك اخذ شد و در نهايت تجزيه و تحليل نهايي بر روي آن صورت گرفت. يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه اكثر  پاسخگويان در دامنه سني بين 20 تا 40 سال، داراي شغل آزاد، با مدرك تحصيلي ديپلم و ليسانس بودند، انگيزه آن ها از مراجعه به پارك استراحت و طريقه دسترسي آن ها به پارك وسيله شخصي بوده است. شاخص هاي رضايت مندي شهروندان از پارك ها براساس مدل تاپسيس مشخص گرديد. در اين مدل فضاي سبز و تابلوها به ترتيب داراي كمترين و بيشترين فاصله از گزينه ايده آل بودند. براساس شاخص شباهت، در بين 23 معيار مورد بررسي فضاي سبز و مساحت پارك به ترتيب رتبه يك و دو و تابلوها و زباله دان ها به ترتيب رتبه 22 و 23 را به خود اختصاص دادند. براساس روش چند متغيره تجزيه خوشه اي معيارهاي رضايت مندي شهروندان از پارك ها به سه گروه تقسيم شدند. معيارهايي كه بيشترين، كمترين و حد متوسطي از رضايتمندي را براي مردم داشتند به ترتيب در گروه اول، دوم و سوم قرار گرفتند. بحث و نتيجه گيري: براساس روش تجزيه خوشه اي ميزان رضايتمندي مردم از عناصر برگزاري مسابقات در پارك، فضاي سبز در بهار، وسعت فضاي سبز، مساحت پارك و تنوع گل ها و درختان نسبت به ساير عناصر بيشتر بود.