كاركرد نمادها در برخي رسوم فرهنگي مردم تنكابن و سبك زندگي آن‌ها

ابعاد شناختي سبك زندگي يكي از پيچيده‌ترين و ديرياب‌ترين ابعاد سبك زندگي است. اين ابعاد، الگوها و طرح‌واره‌هايي هستند كه شهروندان با كمك آن‌ها واقعيت را فهم كرده و جهان پيرامون خود را معنادار مي‌كنند. زيربناي سويه‌هاي عيني سبك زندگي بر اين سويه‌هاي شناختي مبتني هستند. براي دست‌يابي به اين ابعاد از سبك زندگي روش‌هاي مختلفي وجود دارد كه از آن جمله مي‌توان به نمادهاي موجود در بازي‌ها و نيز آيين‌هاي سنتي اشاره كرد. با بررسي نمادها در هر فرهنگي مي‌توان به باورها، عقايد، و شبكه‌هاي ارتباطي آن مردم دست يافت. مي‌توان رفتارهاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و رواني اقوام گوناگون را معناشناسي و تحليل كرد. اين بدان معناست كه نمادها تجلي حس تعلق و احساس وابستگي فرهنگي مردم در هر منطقه خاص است و هر روز در زندگي آن‌ها تكرار مي‌شوند و درك خاصي از هويت را تقويت مي‌كنند. اين پژوهش با رويكرد توصيفي – تحليلي و همچنين با استفاده از روش مشاهده‌اي با هدف تحليل مردم‌شناختي تعريف صاحب‌نظران مردم‌شناسي و كاربرد نمادها در برخي از رسوم و سبك زندگي مردم تنكابن انجام شده است. مردم تنكابن مانند بسياري از ديگر مناطق سرزمين ايران از رسوم گوناگون و نمادهاي مختلف بهره مي‌برند. برخي از اين آيين‌ها مانند بركت مرغانه، تشخيص كله‌پاچه، عدد صد براي شكارچيان، و كفشدوزك در مراسم مختلف مردم اين سامان هر يك بيان‌گر پاره‌اي از اعتقادات و باور‌هاي مردمان اين سامان است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان‌دهنده آن است كه نمادها در اين آيين‌ها بيشتر براي گريز از ابهام آينده كاركرد دارند. همچنين بررسي اين نمادها نشان‌دهنده چند خصلت فرهنگي مهم در سبك زندگي مردم تنكابن است كه زمينه را براي رشد فالگيري فراهم آورده است. خصلت‌هايي چون: خوش‌بيني مثبت به آينده، پيوند با طبيعت، ابهام‌پذيري پايين، و وطن‌دوستي.