اثر روش كاشت و تغذيه بور بر صفات فنولوژيك و عملكرد دانه برخي ژنوتيپ‌هاي كينوا (Chenopodium quinoa willd.) در شرايط كوهدشت

غناي بسيار بالاي مواد غذايي و مقاومت بسيار بالاي كينوا به شرايط مختلف محيطي و تنش‌ها موجب افزايش توجه به كشت‌و‌كار آن در جهان شده است. پژوهش حاضر در سال زراعي ‌1399-1398 در شهرستان كوهدشت در استان لرستان به صورت كرت‌هاي خرد شده فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل سه ژنوتيپ (تيتيكاكا، جيزا 1 و ساجاما) در كرت اصلي و سطوح فاكتوريل شامل روش كاشت (نشاكاري، پرايمينگ بذور با بوريك اسيد يك در هزار و كاشت مستقيم بذر) و محلول‌پاشي بور (محلول‌پاشي با محلول بوريك اسيد يك در هزار و عدم محلول‌پاشي) بودند. استفاده از روش نشاكاري در كاشت ژنوتيپ‌هاي تيتيكاكا، جيزا 1 و ساجاما موجب بهبود صفات مورد‌مطالعه مانند افزايش ارتفاع بوته (به ترتيب 14.61، 11.28 و 50.55 درصد)، افزايش شاخص سطح برگ (به ترتيب 24.28، 30.15 و 17.48 درصد) كاهش زمان تا 50 درصد گلدهي (به ترتيب  34.01، 34.2 و 38.83 روز) و افزايش عملكرد دانه (به ترتيب 46.07 ، 34.45 و 28.82 درصد) نسبت به روش كاشت مستقيم بذر شد. اثر پرايمينگ نيز بر تمام صفات ژنوتيپ‌هاي مورد مطالعه مثبت و معني‌دار بود و باعث افزايش عملكرد دانه (14.8 درصد) و كاهش طول دوره رسيدگي (13 روز) شد. همچنين مشخص شد كه اثر محلول‌پاشي بور بر عملكرد دانه معني‌دار و مثبت بوده و روش كاشت نشايي اثرات آن را بيش از پيش افزايش داده است. در نهايت ژنوتيپ جيزا 1 براي كاشت در منطقه كوهدشت توصيه گرديد