جستاري تطبيقي در اعتبار گواهينامه‌هاي ثبت طرح‌هاي صنعتي

حمايت از طرح‌هاي صنعتي در نظام‌هايي كه مبتني بر ثبت هستند با صدور گواهينامه از سوي مرجع ثبتي همراه مي‌شود. اما حدود و ثغور بررسي مرجع ثبتي و ميزان اعتباري كه براي گواهينامه ها مي‌توان متصور شد از قاعده يكساني برخوردار نيست. برخلاف حق اختراعات و علائم تجاري كه تحقيقات گسترده اي درباره نظام ثبتي آن صورت گرفته، اين حوزه از حقوق مالكيت فكري مغفول مانده و ابعاد مداخله مراجع ثبتي و قلمرو اعتبار گواهينامه ها با چالش روبرو است. در كشورهاي مختلف، از بررسي بسيار محدود شكلي تا بررسي تفصيلي به درخواست متقاضي مشاهده شده و حق اعتراض نيز در موارد متعددي پيش‌بيني‌نشده است. اين مسائل مي‌تواند ابهاماتي را در خصوص دايره حقوق اعطايي به ثبت‌كننده ايجاد كرده و محاكم را با چالش روبرو كند. بنابراين مقاله حاضر با روش تحليلي توصيفي سرانجام نتيجه گيري مي‌كند كه عدم بررسي ماهوي به معناي عدم اعتبار گواهينامه‌هاي صادره نيست و به‌طور كلي گواهينامه‌هاي ثبت طرح‌هاي صنعتي تا هنگاميكه معارضي ندارد موجد حق انحصاري براي ثبت‌كننده بوده و معتبر است. اگرچه در بعضي نظام‌هاي ملي، گواهينامه‌هاي طرح‌هاي صنعتي مبتني بر رژيم اعلامي ممكن است موجد حق سلبي براي ثبت‌كننده نباشد.