قاعده احتياط و رويكرد احتياط آميز در مسئوليت مدني

ترجيح پيشگيري بر درمان، بديهي و بي نياز از استدلال است. احتياط گونه اي مهم از پيشگيري است. به ويژه در ده هاي اخير، بر «رويكرد احتياط آميز در مسئوليت مدني» بيشتر تأكيد مي گردد. اما، مراد از اين عنوان چيست؟ در اين رويكرد، احتياط چه نقشي در مسئوليت مدني ايفا مي كند؛ و به طور مشخص نقش كدام يك از مولفه هاي مسئوليت مدني را بر عهده مي گيرد؟ باوجود توصيه ها و تأكيدهاي فراواني كه بر رويكرد احتياط آميز مي شود، كمتر به چيستي و چگونگي آن پرداخته شده است. هدف اصلي اين مقاله پاسخ به اين پرسش اساسي است؛ كه با روش توصيفي و تحليلي به انجام خواهد رسيد. در حالي كه قاعده احتياط به عنوان يك تكليف اخلاقي و حقوقي، در برخورد با موضوعات و به ويژه در رفتارهاي اجتماعي، از اهميت بسياري برخودار است، ولي اين جنبة آن كمتر مورد پژوهش قرار گرفته است. از اين رو، در اين تحقيق به مقدار ضرورت به شناسايي آن نيز پرداخته شده است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش از ميان نقش هاي پيشنهاد شده و قابل تصور، احتياط به مثابه هدف مسئوليت مدني، نقشي است كه منطقاً مي توان در حوزه مسئوليت مدني براي آن قائل شد. نويسنده نتوانسته است، براي نقش هاي پيشنهادي ديگر احتياط در اين زمينه، تبيين و توجيه معقولي پيدا كند.