نسبت‌سنجي درون‌مايه حق بر خطا بودن در انديشه حقوقي انديشمندان تشيّع و غرب

بسياري از انديشمندان غرب، اصولاً اخلاق را از مقوله ي قانون جدا مي دانند و براي افراد، حق هاي قانوني غيراخلاقي را مجاز مي شمرند و بدينگونه نقطه پذيرش حق بر خطا در حقوق بشر مدرن شكل مي گيرد. امروزه اصول بنيادين اين حق مانند تفكيك حقوق از اخلاق، عدم دخالت دولت در هنجارسازي، پذيرش حق نافرماني مدني از اصول قانون گذاري تلقي شده است؛ ليكن برخي ديگر از حقوق دانان غربي، بر حتميّت اين اصول خدشه نموده اند و پذيرش مباني اين حق را منجر به بي قيد و بند شدن حقوق مي دانند.انديشمندان اسلامي نيز بر خلاف انديشمندان غرب، منشاء حق را منحصرا از آن خدا مي دانند و انسان را ملزم به تبعيت از دستورات الهي جهت حصول سعادت ابدي مي دانند. آنان فرهنگ سازي در جهت هدايت را، وظيفه حاكميت تلقي مي نمايند و بر اين عقيده هستند كه فقط قانون الهي است كه جامع اخلاق و حقوق است و مي تواند انسان را به رستگاري رساند. ضمن اينكه امكان نافرماني از حقوق اسلامي، مطلقا امكان ندارد، مگر آنكه در محدوده منطقة الفراغ احكام و با رعايت اصول اخلاقي، نافرماني مدني صورت گيرد. پژوهش با روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و با بهره گيري از روش تحقيق توصيفي و شيوه تحليل محتواي متن، در چارچوب دانش حقوق و با اطلاعاتي كه از طريق فيش‌برداري جمع آوري شده اند، انجام گرفته است.