ارائه تبييني بديل از انسان، ارزش و پول براساس رويكردي جامعه‎شناسانه به انسان اقتصادي

اگرچه چارچوب والراسي به‎عنوان مبناي نظريه خرد اقتصاد نئوكلاسيك در تبيين زيربناي «ارزش اقتصادي»، ترجيحات كنشگران اقتصادي (با ماهيت مقوله‎هاي ذهني) را وارد محاسبات خود مي‎كند، اما چون اين ترجيحات را ثابت، رتبه‎بندي‎شده و غيرمرتبط با كنش ساير انسان‎ها در نظر مي‎گيرد؛ درنهايت مقاديري از ارزش را به كالاهاي مختلف نسبت مي‎دهد كه اين مقادير را مي‎توان ارزشِ انضمامي و ذاتي كالاها دانست. در اين نگاه، پول موجوديتي ثانويه و صرفاً شمارندۀ ارزش ذاتي كالاها برداشت شده كه به‎عنوان يك «واسطه خنثي» مبادله كالاهاي واجد ارزش‎هاي ذاتي را تسهيل مي‎كند؛ در مقابل در اين پژوهش در راستاي ارائه تبييني بديل از ارزش و پول، رويكردي جامعه‎شناسانه مورد استناد قرار مي‌گيرد. سؤال مشخص پژوهش حاضر آن است كه آيا هر كالا واجد يك ارزش ذاتي و بنيادينِ يكتا است؟ در راستاي پاسخ به اين پرسش و با استفاده از روش كتابخانه‎اي و اسنادي، فهمي جامعه‎شناسانه از انسان اقتصادي ارائه مي‌شود؛ به‎گونه‎اي كه چنانچه كنش انسان در بستر جامعه تحليل شود، نتايجي با ماهيتي متفاوت به دست خواهد آمد. نتيجه پژوهش آن است كه ارزش، واقعيت عينيِ مجزا از مبادله و ويژگي ذاتي كالا به شمار نمي‌رود بلكه ارزش، انگاره‎اي ذهني و برخاسته از كنش و قضاوت جمعي است و تنها پول است كه مي‎تواند ارزش‎گذاري كالاها را تجسم ملموس دهد و از راه ارجاع به مجموعه قيمت‎ها، مبادلات بازاري را ميسّر كند. ويژگي منحصربه‎فرد پول آن است كه به مفهوم ارزش اقتصادي، تجسم فيزيكي مي‎دهد و به دنبال آن، بازارها متولد مي‎شوند. دلالت اصلي پژوهش آن است كه برخلاف چارچوب نظري نئوكلاسيك، اين‎گونه نيست كه هر كالا واجد يك ارزش ذاتي و بنيادينِ يكتا باشد.