نقش ميانجي دلبستگي شغلي در رابطه ميان ويژگي شخصيت فعال و هويت سازماني حسابرسان

هدف اين مطالعه بررسي تأثير  مستقيم ويژگي شخصيت فعال بر هويت سازماني حسابرسان و بررسي اين رابطه بصورت غيرمستقيم از طريق نقش ميانجي دلبستگي شغلي مي‎باشد. نمونه آماري پژوهش متشكل از 225 نفر از حسابرسان شاغل در مؤسسات حسابرسي عضو جامعه حسابداران رسمي ايران در سال 1399 است كه با استفاده از روش غير احتمالي نمونه در دسترس انتخاب شده اند. در اين پژوهش مباني نظري از طريق مطالعات كتابخانه‎اي و روش جمعآوري داده ها، پيمايشي از نوع پرسشنامه‎اي مي باشد. فرضيه‎هاي پژوهش بر اساس روش تحليل مسير و با استفاده از نرم افزار ليزرل مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور بررسي اثر غيرمستقيم متغير ميانجي در اين پژوهش از آزمون سوبل استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان مي‎دهد ويژگي شخصيت فعال حسابرسان بر هويت سازماني و دلبستگي شغلي آنها تأثير  مثبت و معنادار دارد. همچنين دلبستگي شغلي حسابرسان بر هويت سازماني آنها تأثير  مثبت و معنادار دارد. به علاوه نتايج با استفاده از آزمون سوبل نشان مي‎دهد دلبستگي شغلي در تأثير  شخصيت فعال حسابرسان بر هويت سازماني، نقش ميانجي‎گري ايفا مي‎كند. با توجه به نتايج مي‎توان بيان كرد شخصيت فعال منجر به دلبستگي شغلي در حسابرسان مي‎شود كه اين امر خود بر هويت سازماني آنها تأثير گذار خواهد بود. از اين رو نتايج اين پژوهش مي‎تواند به مؤسسات حسابرسي كمك نمايد تا افراد با صلاحيت را استخدام نمايند و نيز كاركنان فعلي خود را با در نظر گرفتن ويژگي‎هاي شخصيتي ارزيابي و جهت همسويي با منافع مؤسسه تشويق نمايند.