كاركرد خواننده ي نهفته در پرورش قوه ي تخيل كودك در داستان‌هاي كودكانه ي صبحي سليمان

در نقد معاصر باتوجه به برجسته‌شدن نقش خواننده در فرايند توليد متن و كاسته‌شدن سلطه‌ نويسنده بر متن، نگاهي ويژه به موقعيت متن و توان تفسيري آن و همچنين موقعيت خواننده و نحوه‌ دريافت وي مي‌شود. در نقد ادبيات كودك بر اين نكته تأكيد دارد كه هراندازه اديب زمينه‌هاي حضور ذهني خواننده/كودك را بيشتر فراهم نمايد، آن متن رساتر است و از قابليت خوانش چندباره‌اي برخوردار است. نقد خواننده‌محور اصالت ادبيات كودك را نه در نزد اديب كودك و نه در درون متن، بلكه در هدف آن، يعني خواننده دنبال مي‌كند. بر همين اساس در پژوهش حاضر تلاش مي‌شود با تكيه‌بر روش توصيفي- تحليلي، داستان‌هاي كودكانه‌ منتخب از صبحي سليمان مورد خوانش قرار گيرد و شگردهاي مورداستفاده جهت حضور ذهني كودك در متن آن‌ها استخراج و تحليل گردد. نتايج نشان مي‌دهد در متن و محتواي داستان‌هاي موردبحث شكاف‌هاي ژرف‌ساختي وجود دارد كه كودك باتوجه به طرح‌واره‌هاي ذهني خود، آن‌ها را تكميل مي‌كند. بدين‌شكل كه نويسنده در اين داستان‌ها با استفاده از شگردهايي همچون سپيدنويسي، شكاف شخصيت‌پردازي ، ساختارهاي دوبخشي، چرخش دَوَراني و پيش‌آگاهي قوه‌ تخيل خواننده را برمي‌انگيزد و زمينه‌ مشاركت او را در خلق و يا تكميل بخش‌هايي از متن فراهم مي‌آورد.