بررسي تجربه زيسته خودكارآمدي اجتماعي دانش‌آموزان دختر دوره‌ي دوّم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي تجربه زيسته دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه از خودكارآمدي اجتماعي انجام شده است. اين مطالعه از نوع كيفي بوده و با رويكرد پديدارشناسي انجام شده است. جامعه پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر اهواز در سال 1398 كه مجموعاً به تعداد نفر بودند. براي نمونه تحقيق ابتدا از ميان هر پنج آموزشگاه متوسطه دورۀ دوم دخترانه يك كلاس 30 نفري به صورت تصادفي گزينش و در ميان آنان پرسشنامه توزيع گرديد. بر اين اساس پرسشنامه بين 150 نفر از دانش‌آموزان توزيع گرديد و در نهايت 25 دانش‌آموز دختر به صورت هدفمند انتخاب شدند بود. براي تعيين نمونه تحقيق از پرسشنامهخودكارآمدي اجتماعي نوجوانان (كنلي، 1989) و مصاحبه استفاده شد. كه پرسشنامه جهت مشخص نمودن دانش‌آموزاني بود كه بيشترين خودكارآمدي اجتماعي را نسبت به بقيه داشتند از طريق مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته  و  اشباع داده  حجم نمونه نهايي بدست آمد. يافته‌هاي اين مطالعه شامل 6 مضمون اصلي (ابراز وجود، عملكرد در موقعيت اجتماعي، شركت در گروه‌هاي اجتماعي، دوستي و صميميت، كمك كردن و كمك گرفتن، احترام متقابل) و 19 مضمون فرعي است. با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه به نظر مي‌رسد كه بهترين راه افزايش خودكارآمدي اجتماعي در دختران نوجوان ايجاد درك صحيح از خودكارآمدي اجتماعي توسط والدين، مسئولان مدرسه و مسئولان و سياستگذاران جامعه است. فرهنگ سازي، آگاهي دادن به خانواده‌ها و از بين بردن تبعيض جنسي در جامعه به رشد خودكارآمدي اجتماعي دختران نوجوان كمك شاياني مي‌كند.