ارائه مدل علّي ادراك از محيط سازنده‌گراي اجتماعي و جهت‌گيري‌هاي انگيزشي: نقش واسطه‌اي باورهاي خودكارآمدي و انتظار پيامد

هدف پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علّي ادراك از محيط سازنده‌گرايي اجتماعي و جهت‌گيري‌هاي انگيزشي با نقش واسطه‌اي باورهاي خودكارآمدي و انتظار پيامد انجام شد. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دوره كارشناسي ارشد دانشگاه لرستان در سال تحصيلي 96-1395 به تعداد 1643 دانشجو بود كه از اين ميان 310 نفر براساس روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي ادراك از محيط يادگيري سازنده‌گرايي اجتماعي حقايقي و كارشكي (1394)، باورهاي خودكارآمدي تحصيلي زاژاكووا و همكاران (2005)، انتظار پيامد دانشجو هاكت و همكاران (1992) و انگيزش تحصيلي والرند و همكاران (1992) استفاده شد. تحليل داده‌ها با روش تحليل مسير به وسيله نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. نتايج نشان داد سازنده‌گرايي اجتماعي، باورهاي خودكارآمدي و انتظار پيامد اثر مستقيم مثبت و معني‌دار بر انگيزش تحصيلي دروني و بيروني داشتند (0.01 p ). باورهاي خودكارآمدي داراي اثر منفي بر بي‌انگيزگي بود (0.01 p )؛ اما سازنده‌گرايي اجتماعي و انتظار پيامد بر بي‌انگيزگي اثر مستقيم نداشتند (0.05 P). سازنده‌گرايي اجتماعي داراي اثر مثبتي بر باورهاي خودكارآمدي و انتظار پيامد بود (0.01 p ). به علاوه، اثرات غيرمستقيم سازنده‌گرايي اجتماعي با انگيزش دروني، بيروني و بي‌انگيزگي با واسطه باورهاي خودكارآمدي معنادار شد (0.01 p ). همچنين اثرات غيرمستقيم سازنده‌گرايي اجتماعي با انگيزش دروني و بيروني با واسطه انتظار پيامد معنادار بود (0.01 p )؛ اما اثرات غيرمستقيم سازنده‌گرايي اجتماعي با بي‌انگيزگي با واسطه انتظار پيامد معنادار نبود (0.05 P).  نتايج اين تحقيق به‌كارگيري رويكرد سازنده‌گرايي در تدريس را به عنوان نظريه‌اي قوي و تأثيرگذار، براي محافل آموزشي پيشنهاد مي‌كند.