رابطه سبك‌هاي مقابله با استرس و اسنادهاي علّي با پيشرفت تحصيلي در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك‌هاي مقابله با استرس و اسنادهاي علّي با پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشكده علوم پزشكي ايرانشهر انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي ايرانشهر در سال تحصيلي 1389-99 به تعداد 1008 نفر تشكيل مي‌دادند كه از اين تعداد بر اساس فرمول كوكران (119 دختر و 113 پسر) به روش نمونه‌گيري گلوله برفي انتخاب شدند و به پرسشنامه سبك‌هاي مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زاي اندلر و پاركر (1990) و پرسشنامه سبك اسنادي پترسون و همكاران (1982) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه رابطه مثبت و معني‌داري بين سبك مسئله مدار و سبك اسناد مثبت با پيشرفت تحصيلي وجود داشت و رابطه منفي و معني‌داري بين سبك هيجان مدار، اجتنابي و اسناد منفي با پيشرفت تحصيلي وجود داشت (0/05 P). علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه اسناد مثبت و اسناد منفي نقش پيش‌بيني كننده‌اي در پيشرفت تحصيلي دانشجويان داشتند؛ و با تغيير سبك‌هاي اسناد پيشرفت تحصيلي دانشجويان تغيير مي‌كند همچنين سبك‌هاي مقابله با استرس نقش پيش‌بيني كننده‌اي در پيشرفت تحصيلي دانشجويان نداشت؛ بنابراين نتايج اين پژوهش حاكي از اهميت اسنادهاي علي در پيش‌بيني و افزايش پيشرفت تحصيلي بود و لزوم توجه مسئولين مربوطه دانشگاه‌ها در آموزش اسنادهاي علي دروني، پايدار و كلي در موقعيت‌هاي مثبت به دانشجويان را نشان مي‌دهد كه به كمك اسنادهاي علي دروني، پايدار و كلي، مدرسان از استراتژي‌هاي متعدد آموزشي براي ارائه مطلب بهره‌مند مي‌شوند و يادگيري فعال در دانشجويان رخ مي‌دهد كه منجر به پيشرفت تحصيلي در دانشجويان مي‌شود.