تاثير هوش ‌معنوي و هوش‌ هيجاني بر خلاقيت با نقش ميانجي خودشكوفايي دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير هوش هيجاني و هوش معنوي بر خلاقيت با نقش ميانجي خودشكوفايي دانش آموزان انجام شد.روش: روش پژوهش توصيفي همبستگي از نوع تحليل مسير مي باشد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهر زاهدان در سال تحصيلي 1400-1399 به تعداد 6500 نفر كه براساس جدول مورگان حجم نمونه 363 نفر برآورد گرديد، روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي كه داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه هاي هوش هيجاني بارون(1980)، هوش معنوي كينگ(2008)، سنجش خلاقيت تورنس(1992) و پرسشنامه خودشكوفايي مازلو(1970) جمع آوري گرديدند. در نهايت، براي تحليل هاي آماري داده ها از نرم افزار  SPSSنسخه 26 و نرم افزار LISREL نسخه 8.8 استفاده گرديد. نتايج نشان داد بين هوش معنوي و خلاقيت با نقش ميانجي خودشكوفايي دانش آموزان رابطه مستقيم و غيرمستقيم معني دار وجود داشت(0/01 P). همچنين بين هوش هيجاني و خلاقيت با نقش ميانجي خودشكوفايي دانش آموزان رابطه مستقيم و غيرمستقيم معني دار مشاهده گرديد(0/01 P). اين پژوهش نشان داد كه خودشكوفايي مي تواند در ارتباط بين هوش معنوي و هوش هيجاني با خلاقيت ميانجي گري كند؛ بنابراين از آنجا كه توجه به هوش هيجاني و خلاقيت نقش مهمي در تعليم و تربيت دارد، لازم است دستاندركاران نظام آموزشي توجه به پرورش و رشد خودشكوفايي و خلاقيت را در نظر داشته باشند.