بررسي ارزش تغذيه‌اي دانه گياه شورزيست كوشيا (Bassia scoparia) به‌روش برون تني جهت استفاده در تغذيه نشخواركنندگان در مناطق خشك و نيمه خشك

تأثير استفاده از دانه كوشيا بر تخمير شكمبه‌اي با استفاده از جيره‌هاي آزمايشي شامل شاهد (بدون دانه كوشيا) و سه جيره حاوي سطوح 10، 20 و 30 درصد دانه كوشيا در ماده خشك جيره، مورد بررسي قرار گرفت. از روش‌هاي توليد گاز و كشت پيوسته دوجريانه استفاده شد. هشت فرمانتور كشت پيوسته دوجريانه (1320 ميلي‌ليتر) در دو دوره مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از دانه كوشيا در جيره، پتانسيل توليد گاز و نيز حجم گاز توليدي افزايش يافت. انرژي قابل متابوليسم، قابليت هضم ماده آلي و اسيدهاي چرب كوتاه زنجير با افزايش سطح دانه كوشيا به‌صورت خطي افزايش يافت. با افزايش سطح دانه كوشيا، قابليت هضم ماده خشك به‌صورت خطي افزايش يافت. قابليت هضم ماده آلي در جيره‌هاي حاوي دانه كوشيا تمايل به افزايش داشت. قابليت هضم پروتئين خام در تيمارهاي حاوي 20 و 30 درصد دانه كوشيا در مقايسه با ديگر تيمارها بالاتر بود. غلظت كل اسيدهاي چرب فرار با افزايش سطح دانه كوشيا در جيره، به‌صورت خطي افزايش يافت. غلظت نيتروژن آمونياكي در قبل از خوراك‌دهي، دو ساعت پس از خوراك‌دهي و ميانگين غلظت نيتروژن آمونياكي در زمان‌هاي مختلف با افزايش دانه كوشيا كاهش يافت. نتايج اين آزمايش نشان داد كه استفاده از دانه كوشيا تا 30 درصد ماده خشك جيره مي‌تواند با تخمير طبيعي در شكمبه، مورد استفاده حيوان ميزبان قرار گيرد و به‌دليل نياز آبي كم و قابليت كشت گياه در خاك‌هاي شور، مي‌تواند گزينه‌اي مناسب جهت تأمين بخشي از خوراك دام‌هاي نشخواركننده در اين مناطق باشد. براي جمع‌بندي، مطالعات بيشتري در دام زنده موردنياز مي‌باشد.