تبيين نگرش زيست‏‌محيطي زنان روستايي در حوزه جنگل‏‌هاي زاگرس استان لرستان

اين پژوهش با هدف كلي تبيين نگرش زيست‌‏محيطي زنان روستايي در حوزه جنگل‌‏هاي زاگرس انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي زنان روستايي بالاي 15سال حاشيه‌‏‏نشين جنگل‏‌هاي زاگرس در استان لرستان بودند كه معيشت آن‏‌ها به‌‏طور مستقيم و غيرمستقيم وابسته به جنگل‏‌هاي زاگرس بود (231000= N). حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 415 نفر تعيين شد. روش نمونه‏‌گيري، خوشه‏‌اي چندمرحله‏‌اي با انتساب متناسب (بر اساس مساحت جنگل در هر شهرستان) بود. ابزار اصلي پژوهش پرسش‌نامه‌‏اي بود كه روايي آن توسط پانل متخصصان و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ (698/0 تا 880/0) تأييد و تجزيه‌وتحليل داده‌‏ها توسط نرم‌‏افزار SPSS انجام شد. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه سطح تحصيلات، ميزان وابستگي به جنگل، هنجارهاي اجتماعي، احساس تعلق، مسئوليت‌‏پذيري اجتماعي، مشاركت اجتماعي، محيط‏‌زيست‏‌گرايي اجتماعي، خودكارآمدي و دانش و اطلاعات محيط‏‌زيستي با نگرش زنان روستايي نسبت به حفاظت از جنگل رابطه مثبت و معني‏‌داري دارد. علاوه بر اين، نتايج رگرسيون نشان داد كه چهار عامل خودكارآمدي، مسئوليت‌‏پذيري اجتماعي، محيط‌‏زيست‌‏گرايي اجتماعي و ميزان وابستگي به جنگل اثر مثبت و معني‌‏داري بر نگرش زنان روستايي دارند و اين عامل‌‏ها قادر هستند 3/60 درصد از واريانس متغير وابسته تحقيق را تبيين نمايند. با توجه به اهميت بالاي متغير خودكارآمدي در تبيين نگرش حفاظتي زنان روستايي نياز است با آموزش صحيح روش‌‏هاي حفاظت از جنگل در ميان زنان روستايي، مهارت‏‌هاي حرفه‌‏اي آنان تقويت شود. همچنين مي‏توان با تصوير كشيدن آثار تخريب جنگل در بلندمدت بر معيشت خانوارهاي روستايي و محيط‌زيست به تقويت نگرش آنان در راستاي انجام رفتارهاي دوستدارانه در محيط‌‌زيست اثر گذاشت.