تفكيك سطوح پيشايندهاي رفتاري بر مبناي شاخص‌هاي پايداري و خصوصيات فردي كشاورزان (موردمطالعه: شهرستان قلعه گنج)

يكي از چالش‌هاي پايداري، شكاف بين دستورالعمل‌هاي پايداري و تصميم‌گيري همراه با عمل از سوي جوامع هدف است. رفتار كشاورزان نيز به‌عنوان عامل تصميم‌گيرنده از عوامل اثرگذار بر آينده پايداري است. دراين‌بين رويكردهاي فرارشته‌اي همچون نظام‌هاي انسان- محيط‌زيست جهت مديريت پايدار و رفع چالش‌هاي پايداري مؤثر هستند. بدين منظور اين تحقيق با هدف اصلي بررسي رفتار پايدار بهره‌برداران كشاورزي و به قصد سنجش توانايي تفكيك رفتار كشاورزان بر اساس شاخص‌هاي پايداري در قالب پنج سرمايه و همچنين بر اساس خصوصيات فردي كشاورزان انجام پذيرفته است. جامعه آماري پژوهش متشكل از 5024 بهره-بردار كشاورزي شهرستان قلعه‌گنج بوده كه ازاين‌بين به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با انتساب متناسب به شمار 389 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و دو پيشايند رفتاري سودمندي و سازگاري درك‌شده موردسنجش قرار گرفته‌اند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌اي بود كه روايي و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ و تحليل عاملي تأييدي با استفاده از نرم‌افزار Lisrel 8.80 موردبررسي قرار گرفت. روش آماري جهت تفكيك و پيش‌بيني وضعيت پيشايندهاي رفتاري رگرسيون لجستيك دو جمله‌اي بر پايه نرم‌افزار SPSS 25 بوده است. نتيجه كلي تحقيق گوياي آن است كه شاخص‌هاي پايداري فيزيكي متغيري مهم در پيش‌بيني رفتار بهره‌برداران است. همچنين مشخص شد محل سكونت نيز در پيش‌بيني رفتار مؤثر است. در رابطه با مؤلفه سودمندي درك‌شده از سوي افراد شاخص‌هاي انساني و نوع منبع آب نيز معني‌دار هستند درحالي‌كه براي مؤلفه سازگاري درك‌شده از سوي افراد شاخص‌هاي اجتماعي و نوع فعاليت كشاورزي تأثير پيش‌بيني كننده معني‌دارتري دارند.