رويكردي تركيبي به عوامل توانمندساز معاونان و مربيان پرورشي

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگو و شناسايي ابعاد و مؤلفه هاي توانمندسازي معاونان و مربيان پرورشي مدارس متوسطه اول و دوم طراحي و اجرا شده است. روش پژوهش، آميخته اكتشافي است كه در بخش كيفي، از راهبرد نظريه برخاسته از داده‌ها و در بخش كمي از روش توصيفي ـ پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق در مرحله اول -  بخش كيفي - خبرگان و متخصصان حوزه تعليم و تربيت بودند كه براي دستيابي به مدل اوليه تعداد 50 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و پس از انجام مصاحبه هاي لازم با ده نفر از آنان، اشباع اطلاعاتي حاصل  شد. در مرحله دوم - بخش كمي - كاركنان و مربيان آموزش پرورش به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از ميان كاركنان آموزش و پرورش استان ايلام انتخاب شدند (N=169). ابزار پژوهش براي بخش كيفي، مصاحبه نيمه ساختاريافته و در بخش كمي پرسشنامه محقق ساخته (برگرفته از متن مصاحبه‌ها) بوده است. در مرحله اول، پژوهشگر موضوع اتكاپذيري پژوهش را رعايت كرده و براي پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است (0/96=α). روايي پرسشنامه با بهره گيري از نظرات اساتيد  و خبرگان مورد تائيد قرار گرفت. براي تحليل داده ها ابتدا ضريب بارتلت و ضريب KMO براي همبستگي دروني به كار گرفته شدند و كفايت حجم نمونه 0/92 به دست آمد. سپس از طريق مدل‌ يابي معادلات ساختاري، الگوي مفهومي استخراج شده از بخش كيفي مورد آزمون و تأييد قرار گرفت. بر اساس يافته هاي تحقيق، عوامل محيطي، شرايط زمينه اي، شرايط مداخله گر، عوامل راهبردي و پيامدها بر توانمندسازي مربيان و معاونان پرورشي مؤثر شناخته شدند.