ويژگي‌هاي فعل مركب در زبان بهدينان يزد

زبان‌ها براي ايجاد مفاهيم جديدي كه براي آن‌ها برابرنهاد بسيطي ندارند اغلب به توليد فعل‌هاي با دو جزء يا بيشتر دست مي‌زنند. اين فرايند در برخي زبان‌ها بسيار پربسامد است به‌طوري كه در زبان فارسي توليد افعال بسيط به نظر چندان زايا نمي‌رسد و تعداد فعل‌هاي ساده رايج در گفتار و نوشتار فارسي از چند صد فعل تجاوز نمي‌كند. دبيرمقدم (1376) ضمن بررسي و نقد آثار پيشين در اين زمينه، به اثبات وجود و معرفي وجوه مختلف فعل‌هاي مركب انضمامي به‌عنوان گونه پربسامدتر فعل مركب در زبان فارسي مي‌پردازد. پژوهش حاضر با بهره‌گيري از دستاوردهاي دبيرمقدم (1376) به بررسي فعل مركب، انواع و ويژگي‌هاي آن در زبان دري زرتشتيان يزد مي‌پردازد. اين پژوهش از منابع مكتوب موجود و همچنين نمونه‌هاي ثبت شده از گويشوران اين زبان بهره جسته و بر تأثير مؤلفه‌هاي نحوي-معنايي بر تصريف فعل‌هاي مركب اين زبان تمركز مي‌كند. عواملي مانند زمان فعل، اصلي يا وجهي بودن آن، لازم يا متعدي بودن مفهوم كلي فعل مركب و همچنين گذرايي جزء فعلي آن تعيين كننده ويژگي‌هاي تصرف آن در زبان زرتشتيان يزد است. در نهايت يافته‌هاي اين پژوهش مؤيد نياز به اتخاذ رويكردي تعاملي است كه خود را محدود به حوزه يا رويكردي نكند تا امكان بررسي و روشني افكندن بر ارتباط ميان عوامل و مؤلفه‌هاي بخش‌هاي مختلف دستور را براي پژوهشگر مهيا فراهم آورد.