اعتماد به مؤديان مالياتي از منظر اقتصاد اسلامي و اقتصاد رفتاري

در رويكرد اقتصاد متعارف، «ماليات‌دهنده» به‌مثابه يك انسان عقلايي در پي بيشينه‌سازي نفع شخصي مادي‌اش نگريسته مي‌شود؛ در نتيجه وي تلاش مي‌كند تا با اجتناب يا فرار مالياتي، ماليات كمتري بپردازد. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي جايگاه اعتماد به مؤديان مالياتي در رويكرد اقتصاد رفتاري و اقتصاد اسلامي، مي‌پردازيم. بنا به يافته‌هاي تحقيق، رويكرد اقتصاد رفتاري، با مفروض‌ گرفتن صداقت مؤديان، مبتني بر پارادايم اعتماد بوده و روابط چندوجهي بين اعتماد، قدرت مشروع، قدرت قهري و تمكين مالياتي را تبيين مي‌كند. در رويكرد اسلامي نيز حكم فقهي اعتماد به مؤديان مالياتي، در يك بستر اخلاقي تعريف مي‌شود. در اين چارچوب، احكام فقهي و آموزه‌هاي اخلاقي مرتبط با اعتماد به مؤديان مالياتي باعث افزايش تمكين مالياتي و تحقق اهداف حاكميت اسلامي مي‌شود.