بررسي آزمايشگاهي بارگذاري بهينه توكسيدهاي ديفتري و كزاز روي نانوذرات آليژينات

سابقه و هدف: واكسن ديفتري و كزاز (DT) حاوي مقدار بالايي آلومينيوم به عنوان ادجونت است كه پتانسيل تأثير بر سيستم عصبي، بهويژه در نوزادان با بيماريهاي كليوي را دارد. در اينجا هدف آمادهسازي آزمايشگاهي و ارزيابي تحويل توكسوئيدهاي ديفتري و كزاز با بارگذاري روي نانوذرات (NPs) بود. مواد و روشها: با استفاده از روش يونيزاسيون-ژل، نمونههاي نانوذرات آلژينات سديم تهيه و از نظر اندازه، پتانسيل زتا و شاخص پراكندگي (PDI) ارزيابي شدند. اثرات غلظت آلژينات، كلريد كلسيم و پليال-لايزين و سرعت و زمان همزدن به همراه بازده بارگيري، ظرفيت بارگيري و مشخصات آزادسازي در شرايط آزمايشگاهي بررسي گرديد. يافتهها: نانوذرات بهينه شده در غلظت آلژينات سديمw/v  0/2%، كلريد كلسيم w/v 0/1% و  پليال -لايزين  w/v 0/4% طي ۴۵ دقيقه همزدن در ۱۳۰۰ دور در دقيقه تهيه شدند. آنها همچنين داراي اندازه متوسط ذرات كوچك تر از ۱۵۰ نانومتر با PDI حدود 0/5 بودند. بازده بارگيري مناسب با غلظتهاي توكسوئيدهاي بارگذاري شده مشابه واكسن DT رايج بهدست آمد كه منجر به آزادسازي طولاني مدت حدود 85% سموم بارگذاري شده در طي ۱۲۰ ساعت شد. همچنين، نتايجSDS-PAGE  وdot-blot  فعاليت آنتيژني توكسوئيدهاي آزاد شده را تأييد كردند. نتيجه گيري: اين نتايج ميتواند به ميزان قابل توجهي به توسعه بيشتر فناوري نانوذرات آلژينات حاوي توكسوئيدهاي DT در شرايط بهينه in vitro كمك نمايد تا به عنوان بستري براي ارزيابي بيشتر به صورت درون تن به منظور دستيابي به ابزاري نويدبخش براي ايمنسازي نوزادان و كودكان در برابر ديفتري و كزاز باشد.