رابطه دينداري با رفتارهاي پرخطر در بين جوانان شهر مشهد

هدف اين پژوهش، تعيين رابطه دين داري با رفتارهاي پرخطر در بين جوانان شهر مشهد بود. در اين پژوهش، ميزان بروز رفتارهاي پرخطر و ميزان دين‌داري در بين جوانان شهر مشهد و تأثير دين داري بر رفتارهاي پرخطر مورد سنجش قرار گرفت. اين پژوهش در قالب يك پيمايش مقطعي صورت پذيرفت. جامعه آماري، جوانان 29-15 ساله شهر مشهد بودند كه 384 نفر از آنها به عنوان نمونه و به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي سنجش رفتارهاي پرخطر، از  پرسشنامه خطرپذيري جوانان ايراني استفاده شد؛ در اين راستا، پايايي و اعتبار مقياس از طريق آلفاي كرونباخ و روايي محتوا تأييد شده است. آلفاي كرونباخ، در همه سازه‌ها بيشتر از 0.7 بوده و داده‌ها به كمك نرم‌افزار آماري SPSS تحليل شده است. يافته هاي پژوهش نشان داد كه رفتارهاي پرخطر در بين پسران بيش از دختران بوده اما تفاوت معناداري بين دين داري پسران و دختران در شهر مشهد وجود نداشته است. همچنين رابطه سن با رفتارهاي پرخطر و دين داري معنادار نبود. ميانگين رفتارهاي پرخطر جوانان مجرد در ابعاد گرايش به الكل، گرايش به خشونت، گرايش به رفتارهاي جنسي و گرايش به رانندگي پرخطر بيشتر از متأهلين و ميانگين دين داري متأهلين در همه ابعاد (به جز بعد دانشي) بيشتر از مجردها بوده است. نتايج نشان داد بين دين داري و ابعاد آن با رفتارهاي پرخطر و ابعاد آن رابطه معكوس و معناداري وجود داشت. به عبارت ديگر با افزايش ميزان دين داري، ارتكاب رفتارهاي پرخطر كاهش مي‌يابد. در بين ابعاد دينداري، بعد مناسكي و بعد پيامدي در مجموع بيشترين اثر را بر متغير رفتارهاي پرخطر داشته‌اند.