الگوي مسكن زيست پذير: گامي به سوي افزايش زيست پذيري محلات شهري مورد مطالعه: كلان شهر كرج

يكي از اصول اساسي زيست پذيري ايجاد جامع قابل سكونت و امن براي شهروندان است كه امكان دسترسي به مسكن مناسب را در سطح تراز اول زيست پذيري قرار داده است. مسكن يكي از اصلي‌ترين فضاهاي سيستم شهري به‌حساب آمده كه زيست پذيري آن ‌همسو با زيست پذيري شهري است. مسكن زيست پذير كه زيربناي پايداري شهري محسوب مي‌شود مستقيماً با ابعاد اجتماعي، اقتصادي، فيزيكي، مديريتي و زيست محيطي در ارتباط است. هدف پژوهش تدوين الگوي مناسب مسكن زيست پذير محلات كلان‌شهر كرج است. تفاوت مطالعه حاضر با ساير پژوهش‌هاي زيست پذيري در پرداخت ويژه به مسكن از بعد زيست پذيري و همچنين ارائه الگويي مناسب در اين زمينه است. جامعه آماري پژوهش كلان‌شهر كرج و ساير كلان‌شهرها با قابليت تعميم نتايج است. منبع داده‌ها متغيرهاي مستخرج از مطالعات به روش تحليل محتوا، روش دلفي و نظرسنجي از كارشناسان است. متغيرها در قالب 5 بعد، 24 شاخص و 75 زير شاخص مي‌باشند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از فرايند آينده‌نگاري و مدل تحليل ساختاري تأثيرات متقابل در نرم‌افزار MICMAC صورت گرفته است. از مزيت‌هاي اين روش مي‌توان به امكان ارائه موقعيت و تأثيرات دقيق مؤلفه‌ها در الگوي پيشنهادي اشاره كرد كه اين امر امكان ترسيم شماتيك الگو را نيز فراهم مي‌آورد. يافته‌ها حاكي از آن است الگوي مسكن زيست پذير تلفيقي از عناصر در ابعاد 5 گانه در سطح خرد با سه سطح تأثير (زياد، متوسط، كم)تشكيل شده است. هر كدام از سطوح در الگو عناصر و زيرشاخص هايي را در بر مي‌گيرند كه مي‌تواند راهگشاي بسياري از مشكلات موجود در حوزه مسكن باشد.