اثربخشي نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اجتناب شناختي دانش‌آموزان دختر داراي اختلال اضطراب امتحان

هدف پژوهش اثربخشي نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اجتناب شناختي در دانش‌آموزان داراي اختلالات اضطراب امتحان بود. ‏ مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي و جامعه‏ آماري كليه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه مدارس منطقه 9 تهران در سال‏ 1400-1401 بود كه 30 دختر داراي اضطرب امتحان با استفاده از پرسش‌نامه اضطراب امتحان شناسايي و با روش نمونه‌گيري دردسترس و گمارش تصادفي انتخاب شدند (15 دختر در گروه كنترل و گروه آزمايش). گروه آزمايش تحت آموزش نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي (10 جلسه 60 دقيقه‌اي)  و گروه كنترل بدون آموزش قرار گرفتند. پرسش‌نامه اضطراب امتحان به منظور شناسايي نمونه مد نظر و پرسش‌نامه اجتناب شناختي و پروتكل درماني نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي استفاده گشت. آمار توصيفي، تحليل كوواريانس تك و چند متغيره و نتايج مجذور اتا نشان داد نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي موجب كاهش اجتناب شناختي در دانش‌آموزان گرديد. بنابراين نقاشي درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي به‌عنوان يك مداخله روان‌شناختي  در جهت بهبود اجتناب شناختي دانش‌آموزان داراي اضطراب امتحان و افزايش سلامت روان توصيه مي‌شود.