فرايند تضعيف همخوان /b/ در گويش تالشي ديگه‌سرايي در چارچوب رويكرد بهينگي

اين مقاله به توصيف و تحليل فرايند تضعيف همخوان /b/ در گويش تالشي‌ ديگه‌سرايي در چارچوب نظريه‌ بهينگي مي‌پردازد .اين فرايند در جايگاه‌هاي پايانه‌ هجا، در خوشه‌هاي همخواني و ميان‌واكه‌اي اتفاق مي‌افتد. گاهي در آغازه‌ هجا نيز به مواردي بر‌مي‌خوريم كه به دلايل تاريخي آن ها پرداخته‌ايم. در اين تحقيق با استفاده از نظريه‌ بهينگي نشان داده مي‌شود كه محدوديت رعايت توالي رسايي كه فرايندي فعال در اكثر زبان‌ها مي‌باشد، نمي‌تواند عامل تحريك فرايند تضعيف درگويش تالشي ‌ديگه‌سرايي باشد و محرك اين عامل بايد محدوديت عدم حضور همخوان داراي مشخصه‌ [-cont, – delrel+voice+labial] * بعد از مركز هجا باشد. همچنين استدلال مي‌شود كه اولويت دادن به اين  محدوديت در اين گويش باعث مي‌شود با وجود ارضانشدن محدوديت توالي‌ رسايي، فرايند تضعيف نسبت به فرايندهاي حذف و درج فرايند بهينه‌تري قلمداد شود. اما در محيط خاصي بعد از واج /r/  فرايند تضعيف روي همخوان /b/ صورت نمي‌گيرد و محرك اين عامل بايد محدوديت [+liquids-lateral+ long v+ cons(v)] * دانست.