موضع دولت پهلوي در قبال شورش آرارات و ترسيم مرزهاي شمال غرب ايران (1309-1306 ه.ش)

از سال 1306 تا 1309 شمسي كُردهاي تركيه در منطقه آرارات بر عليه دولت آن كشور قيام كردند. هدف اين قيام استقلال مناطق كردنشين تركيه بود. دولت ايران ابتدا به علت اختلافات مرزي با تركيه از شورشيان آرارات طرفداري كرد. بنابراين هدف از نگارش اين مقاله پاسخ به اين سوال ها است: دولت ايران چه موضعي در قبال شورش آرارات داشت؟ اين موضع گيري چه نقشي در ترسيم مرزهاي شمال غربي ايران ايفا كرد؟ فرضيه اصلي پژوهش اين است كه دولت پهلوي داراي راهبرد ثابتي در قبال شورش آرارات نبود و از ابتدا تا سركوب شورشيان توسط دولت تركيه، موضع گيري دولت ايران چندگانه و متغيير بود. در اين مقاله تلاش شده با استفاده از منابع كتابخانه­اي و اسنادي و با روش توصيفي-تحليلي موضع‌گيري دولت پهلوي در قبال شورش آرارات و نقش آن در ترسيم مرزهاي شمال غربي ايران بررسي شود. يافته هاي پژوهش نشان مي­دهد، دولت ايران سرانجام تحت تأثير عواملي نظير تهديدهاي ارضي شوروي و تركيه، عدم حمايت جامعه جهاني از شورش آرارات و تمركز حكومت پهلوي به اصلاحات داخلي، به سوي همكاري با دولت تركيه در سركوب شورش آرارات و پذيرش قرارداد مرزي 1310 ه.ش روي آورد.