عوامل مرتبط با فرزندآوري در ايران: يك مطالعه مروري سيستماتيك

هدف: فرزندآوري در فرهنگ ايراني اسلامي يك ارزش محسوب مي شود. در ايران به دنبال اجراي بي رويه برنامه جامع كنترل جمعيت در دهه هاي 60 تا 90 نرخ جمعيت در حال كاهش است. به دليل اهميت تحولات جمعيتي ايران در چهار دهه اخير و تأثيرپذيري فرزندآوري از عوامل اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي ، پژوهش حاضر به بررسي عوامل مرتبط با فرزندآوري در ايران پرداخته است.روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه مروري بود كه عوامل مرتبط با فرزندآوري در ايران تا سال 1399 را بررسي كرد. براي دستيابي به مقالات مربوطه در پايگاه هاي اطلاعاتي ساينس دايركت، گوگل اسكالر، پابمد، مدلاين و وب آوساينس و با استفاده از كلمات كليدي فارسي موانع فرزندآوري، تمايل به فرزندآوري، عوامل سوق دهنده، عوامل تسهيل كننده، ايران، فرزندآوري عوامل بازدارنده و كلمات كليدي انگليسيChildbearing barriers, Inhibitors factors, Childbearing, Facilitators factors, Iran, Childbearing desire, جست وجو انجام شد. يافته ها: در نتيجه جست وجوي اوليه، 217 مقاله وارد مطالعه شدند كه بعد از بررسي و حذف مقالات تكراري، 38 مقاله باقيمانده تجزيه و تحليل شدند. مطالعات انجام شده بر روي زنان و مردان در مناطق مختلف ايران نشان داد عواملي مانند سطح تحصيلات، وضعيت اقتصادي-اجتماعي، دينداري، رتبه شغلي، شغل، محل سكونت، قوميت، سن ازدواج، نگرش والدين، خانواده گرايي و دسترسي به روش هاي پيشگيري، از بارداري از عوامل مرتبط با فرزندآوري در ايران بودند. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد موانع و تسهيل كننده هاي مختلفي بر فرزندآوري اثرگذار است. يافته هاي اين مطالعه مي تواند براي سياستگذاران سلامت راهنماي مناسبي جهت رفع موانع فرزندآوري و افزايش جمعيت در ايران باشد.