شرايط اساسي صحت قرارداد پيوند رحم با نگاهي به حقوق اسلام

برخي از بانوان به صورت مادرزادي فاقد رحم هستند و يا در اثر ابتلا به بيماري مجبور به برداشت رحم خود شده‌اند و درنتيجه به دليل فقدان رحم قادر به باروري نيستند. اين دسته از اشخاص به‌منظور باروري مي‌توانند از رحم پيوندي بهره ببرند. قرارداد پيوند رحم قراردادي است كه به‌موجب آن، رحمِ يك طرفِ قرارداد جهت اعطاي قدرت باروري به طرف ديگر كه فاقد رحم است، تمليك مي‌شود. نظر به جديد بودن قرارداد پيوند رحم، اين قرارداد مسائل تازه‌اي را در باب شرايط اساسي صحت معاملات ايجاد مي‌كند. در خصوص قصد و رضاي طرفين، با توجه به اينكه پيوند رحم به نابودي قدرت حاملگي در اهداكننده منجر مي‌شود، لذا كسب رضايت در اين خصوص بايد با بيان كليۀ شرايط و عواقب ناشي از پيوند و به صورت آگاهانه باشد. از طرفي، نظر به مخاطره‌آميز بودن آن، پذيرش پيوند رحم در تعارض با مصلحت محجورين بوده، سرپرست آنها حق تصميم‌گيري در اين خصوص را ندارد. ازآنجا كه نتيجۀ اين قرارداد به‌دنيا آمدن يك كودك است، لذا طرفين قرارداد پيوند رحم علاوه بر اهليت عام، بايد داراي يك سري شرايط اختصاصي نيز باشند. موضوع تعهد در خصوص قرارداد پيوند رحم از اين جهت داراي اهميت است كه پيوند رحم با پيوند ساير اعضا داراي تفاوت‌هاي قابل‌توجهي است؛ ازجمله اينكه پيوند رحم مخاطره‌آميز و موقتي است و برخلاف پيوند ساير اعضا حافظ حيات نيست و صرفاً به ارتقاي سطح كيفيت زندگي گيرندۀ عضو مي‌‌انجامد. به‌نظر مي‌رسد موضوع قرارداد پيوند رحم با توجه به ادله‌اي چون حق باروري، اصل حاكميت اراده، حق درمان و ساير مستنداتي كه در مقاله به آن اشاره مي‌‌شود، مشروع است. دريافت عوض كه با جهت اين قرارداد ارتباط پيدا مي‌كند نيز در قالب مادۀ 801 قانون مدني قابل توجيه است.