تأثير تغيير كاربري اراضي بر فاكتورهاي كيفي خاك (مطالعه موردي استان خوزستان)

تغيير فاكتورهاي كيفي اراضي در تغيير كاربري دو سيستم كشت متداول خوزستان (منطقه ديمچه، سيستم كشت تناوبي و نيشكر و زراس جنگل و جنگل‌تراشي) بررسي شد. نتايج نشان داد با تغيير كاربري جنگل، كربن آلي از 0/93 به 0/55 درصد، ظرفيت تبادل كاتيوني از 19/6 به 13/3 سانتي مول بر كيلوگرم، نسبت كربن به نيتروژن (C/N) از 7/4 به 3/8 درصد، ميانگين وزني قطر خاكدانه‌ها از 1/7 به 1/3 درصد و تنفس ميكروبي از 0/11 به 0/06 ميلي‌گرم دي اكسيدكربن بر گرم خاك در روز كاهش و در مقابل رس قابل انتشار از 4/6 به 19/3 درصد افزايش يافت. تجزيه به عامل براي خصوصيات نشان داد پنج عامل بيش از 90 درصد واريانس را در مقادير FC،PWP ،AW ،AF  توجيه كرد. در منطقه ديمچه، ميانگين رطوبت حجمي ظرفيت زراعي از 31/3 به 27/3 درصد، آب قابل استفاده از 12/96 به 9/8 درصد، رس قابل انتشار از 56/1 به 12/3 درصد و جرم مخصوص ظاهري از 1/6 به 1/4 درصد كاهش، كربن آلي از 0/45 به 0/78 درصد، C/N از 6/3 به 10/0 درصد، تنفس ميكروبي از 0/01 به 0/04 ميلي‎گرم دي‌اكسيدكربن بر گرم خاك در روز و ميانگين وزني قطر خاكدانه‌ها از 0/77 به 1/3 ميلي‌متر افزايش يافت. پنج عامل FC،AW ،BD ،DC  و OM بيش از 90 درصد واريانس را توجيه كرد.