زبان معيار و شاخص‌هاي آن در نوشته‌هاي تحقيقي محمدعلي اسلامي نُدوشن

زبان معيار يكي از گونه‌هاي نوشتن در محافل علمي و دانشگاهي است كه مهم‌ترين هدفش انتقال صحيح و سريع و دقيقِ مفاهيم به مخاطب است. از دهۀ چهل به بعد در ميان پژوهشگران مباحث دربارۀ تعريف زبان معيار و مصاديق آن مطرح شده  كه تا به امروز ادامه داشته است. اگرچه وحدتي دربارۀ چيستي و چگونگي زبان معيار وجود نداشته، اما مي‌توان گفت كه اين گونۀ زباني به‌واسطۀ آثار مكتوب علمي اديبان برجستۀ معاصر  در كتاب‌ها و نشريه‌ها تثبيت يافته است. هدف از نگارش اين مقاله آن است كه تعريف مشخصي از زبان معيار و همچنين مصاديق آن ارائه شود و براساس آن،  نوشته‌هاي علمي يكي از نويسندگان مطرح و پركار معاصر يعني محمدعلي اسلامي ندوشن سنجيده شود. مرور نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه اسلامي ندوشن ضمن الگوپذيري از گويندگان سرآمد زبان فارسي همچون سعدي و فاصله‌گيري از عناصر ادبي و دوري‌گزيني از خطاهاي زباني، به رعايت ساده‌نويسي و كوتاه‌نويسي در نوشته‌هاي خود نظر داشته و در اين چارچوب مشخص، توانمندي‌هاي فردي و انعطاف‌پذيري‌هاي سبكي خود را نمايان ساخته است. وي در طي بيش از شصت سال نويسندگي خود، نثري مبتني بر كاركرد طبيعي زبان به يادگار گذاشته است كه عوام با آن ارتباط برقرار كرده و خواص آن را پسنديده‌اند.