واكاوي ساختمان دستوري گروه اسمي در نوشتار فارسي‌آموزان چيني سطح فرامياني (B2)

واكاوي داده‌هاي زباني از جنبه‌هاي گوناگون كمك بزرگي به علمي‌‌تر شدن فرايند آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف برداشتن گامي كوچك به‌منظور آشنايي بيشتر با ويژگي‌هاي دستوري نوشتار فارسي‌آموزان انجام شده‌ است. پرسش‌ اصلي، چگونگي ساختمان دستوري گروه‌هاي اسمي در نوشتار فارسي‌آموزان چيني سطح فرامياني است. تعيين پركاربردترين و كم‌كاربردترين وابسته‌هاي گروه اسمي در نوشتار فارسي‌آموزان و نيز سنجش كارآمدي دستور توصيفي باطني از مسائل فرعي پژوهش به شمار مي‌آيند. پژوهش از نوع توصيفي ـ تحليلي است و با استفاده از پيكره‌اي زباني برگرفته از آزمون نگارش پايان دورۀ تكميلي36  فارسي‌آموز چيني در مركز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني(ره) برپايۀ دستور توصيفي باطني انجام گرفته است. براساس يافته‌هاي پژوهش، بيشتر گروه‌هاي اسمي(84%) هيچ وابسته‌اي نداشتند؛ در گروه‌هاي اسمي تك‌وابسته كه 15% مجموع گروه‌هاي اسمي را به خود اختصاص دادند، وابسته‌هاي پيرو «اسم»، «صفت» و وابستۀ پيشرو «اشاري/سور‌» بيشترين فراواني را داشتند. در گروه‌هاي اسمي دو وابسته كه حدوداً 1% مجموع گروه‌هاي اسمي را داشتند و نيز در معدود گروه‌هاي اسمي سه و چهار وابسته‌اي، وابستۀ پيرو «اسم» و «صفت» بيشترين فراواني را داشتند. به‌طوركلي، يافته‌ها نشان از توانايي يا تمايل اندك فارسي‌آموزان در گسترش ساخت دروني گروه‌هاي اسمي با وابسته‌هاي پيشرو و پيرو داشت. در سطح جزئي‌تر يافته‌ها توانايي يا تمايل بيشتر فارسي‌آموزان چيني به كاربرد وابسته‌هاي پيرو نسبت به وابسته‌هاي پيشرو را نشان ‌داد. به نظر مي‌رسد با آموزش ساختمان دستوري گروه اسمي به فارسي‌آموزان مي‌توان كيفيت نوشتار آنان را افزايش داد. پژوهش همچنين كارايي دستور توصيفي باطني در توصيف دقيق نوشتار فارسي‌آموزان چيني را تأييد كرد.