مدلسازي عوامل كالبدي و اثر آن بر ميزان تعاملات اجتماعي(مورد مطالعه: بافت قديمي شهر كاشان)

فضاهاي عمومي مهم ترين و ضروري‌ترين عناصر شهر هستند كه در اين مكان‌ها انواع فعاليت‌هاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي شكل مي‌گيرد و در پي تعاملات اجتماعي، شهري سرزنده را به وجود مي‌آورد. هدف از اين پژوهش شناخت تأثير جايگاه عوامل كالبدي در تعاملات اجتماعي است. منطقه مورد مطالعه محلات بافت قديمي كاشان است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي با استفاده از پيمايش ميداني است. جامعه آماري شامل 51576 نفر ساكنان بافت قديم شهر كاشان و حجم نمونه با استفاده از Sample Power با سطح اطمينان 95 درصد و خطاي احتمالي 5 درصد برابر با 200 نفر است. براي پيشبرد تحقيق از مطالعات كتابخانه‌اي و پژوهش‌هاي پيشين محققان استفاده شده و پرسشنامه‌اي با مقياس پنج گزينه اي ليكرت طراحي شده و براي سنجش روايي و پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. پس از جمع‌آوري داده‌ها، طبقه بندي و تحليل يافته‌ها با استفاده از نرم افزار spss، صورت گرفت. مدل سازي نيز با بهره گيري از نرم افزار AMOS انجام گرفته است. براساس نتايج به دست آمده در آزمون همبستگي پيرسون هيچ نوع همبستگي بين عوامل كالبدي و تعاملات اجتماعي وجود ندارد كه علت آن را مي‌توان در اين امر دانست كه محلات قديمي شهر كاشان، فضاهاي جمعي و عمومي با ساختار كالبدي مناسب ناديده گرفته شده است. نتايج حاصل از كاربرد معادلات ساختاري نيز بيانگر آن است كه متغير امنيت اجتماعي و آسايش به ترتيب داراي بيشترين بار عاملي 97درصد و 89 درصد و نشان دهندۀ اين است كه با افزايش امنيت آسايش ساكنان نيز بيشتر است. بعبارت ديگر  امنيت بر آسايش تأثير گذار است.