بهبود وضعيت سرمايه اجتماعي در محله‌هاي شهري با رويكرد برنامه‌ريزي محله‌محور(مورد مطالعه: محله قنات كوثر، منطقه چهار كلان‌شهرتهران)

برنامه‌ريزي محله‌محور رويكرد نسبتاً جديدي است كه خدمات عمومي را در مديريت شهري بهبود مي بخشد. به‌كارگيري اين رويكرد در فرآيند برنامه‌ريزي بيش از هر چيز نيازمند سرمايه اجتماعي مناسب، انسجام و يكپارچگي ساكنين در يك اجتماع محله‌اي و تقويت بسترها و زمينه‌هاي هويت‌ساز محله‌اي است. بر اين مبنا پژوهش حاضر به بررسي نقش رويكرد محله‌محوري در جهت ارتقاء سرمايه اجتماعي در محله قنات كوثر واقع در منطقه 4 شهر تهران پرداخته است. روش پژوهش توصيفي‌- تحليلي و از نظر هدف كاربردي بوده و با بررسي متون مرتبط، شاخص‌ها و زيرشاخه‌هاي مفهوم برنامه‌ريزي محله‌محور استخراج شدند. مبتني بر شاخص‌هاي مذكور سؤالات موردنياز طرح‌ شد و با انجام مصاحبه عميق با 16 نفر از افراد ساكن در محله و رسيدن به اشباع نظري، داده‌هاي موردنياز به‌منظور تحليل به دست آمدند. با استفاده از رويكرد نظريه زمينه‌اي و انجام سه مرحله كدگذاري (باز، محوري و گزينشي) مقوله‌هاي نهايي استخراج شدند و در چارچوب شرايط علي، زمينه‌اي، مداخله‌اي، تعاملات/راهبردها و پيامدها جاي گرفتند. مبتني بر اين موارد، نمودار پارادايمي ازنظريه زمينه‌اي ارائه شد و نظريه نهايي به‌منظور بهبود سرمايه اجتماعي با رويكرد برنامه‌ريزي محله‌محور به دست آمد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه افزايش كيفيت فضاهاي شهري و بهبود وضعيت فعلي محله، توزيع عادلانه امكانات خدماتي و رفاهي، افزايش تعاملات، توانمندسازي شوراي محله و جلب اعتماد و مشاركت ساكنين، از مهم‌ترين راهبردها به‌منظور افزايش سرمايه اجتماعي و فراهم كردن زمينه دستيابي به توسعه پايدار محله‌اي در محله قنات كوثر هستند.