ارزيابي كيفي ترجمه عربي اشعار امام خميني (ره) بر اساس نظريه آندره لوفِور (موردمطالعه: ديوان الإمام الخميني از محمد علاءالدين منصور)

عرفان را با شعر و ادب پيوندي ديرينه است تا جايي كه بيشتر چهره‌هاي سرشناس عرفان، از مشاهير سپهر شعر و ادب نيز هستند و ازآنجايي‌كه آثار ايشان با رنگ خدايي عرفان آذين‌شده است، ميراثي گرانبها از شعر و ادب براي ما به يادگار نهاده‌اند. پژوهش حاضر بر آن است با روش توصيفي تحليليِ متن‌مدار، ترجمۀ عربي محمد علاءالدين منصور از ديوان اشعار امام خميني را با محوريت الگوهاي هفتگانه لوفور واكاوي نمايد و ضمن ارزيابي كيفي اين ترجمه، شمه‌اي از مقامات معنوي و ادبي امام را نمايان و غناي مشرب و انديشه عرفاني ايشان را بيش‌ازپيش بر همگان آشكار سازد. به اين دليل كه اصطلاحات و واژگان عرفاني در غزليات امام از بسامد بالايي برخوردارند و درك و فهم اشعار عرفاني ايشان كار دشواري است، ترجمه اين اشعار به زبان عربي نيازمند توانمندي و اطلاعات چندبعدي بالاي مترجم در دو زبان مبدأ و مقصد است. نتايج اين پژوهش نشان داد ترجمه عربي اشعار امام خميني با ترجمه‌هاي تحت‌اللفظي، واجي، مقفي، تعبير و موزون هم‌گرايي دارد، درحالي‌كه رهيافتِ شعر سپيد در ترجمه عربي به‌هيچ‌وجه امكان تطبيق ندارد.